Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

'' ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ ''


Η κριτική μου για το βιβλίο της Βασιλικής Λεβεντάκη ΄΄ ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ ΄΄


Οι μυρωδιές του καπνού σε τυλίγουν.. Νιώθεις το χαρμάνι .. τη γεύση του... γυρνάς το βλέμμα και αντικρίζεις τους εργάτες καταγής με τα ροζιασμένα χέρια να τρυπούν με τις σακοράφες τα καπνά στη κλωστή. Ακούς το τραγούδι που σιγοψιθυρίζουν για να απαλύνουν το πόνο στο κορμί τους... Βγαίνεις έξω από την καπναποθήκη και βαδίζεις στην άκρη της προβλήτας καθώς σε τριγυρίζουν σκέψεις. ''Από πότε τα συναισθήματα στράγγιζαν τις ψυχές των ανθρώπων? Πως άραγε δρομολογείται ο φθόνος? Έχει ήχο η πίκρα, ο πόνος η ντροπή?''
Αλίμονο ... το βάσανο ανασύρει μόνο συναισθήματα λύπησης, αφήνοντας το σπαραγμό να τυλίγεται σα κισσός...
Ήρωες παγιδευμένοι, μυστικά και δολοφονίες, διαβάτες μιας πορείας γεμάτης λάθη, πάθη και μυστήριο... ένας κύκλος που δεν έχει τέλος μήτε αρχή.
Μυστικά που παλεύει η μνήμη να θάψει βαθιά, ενοχές που καίνε τη ψυχή, εχθροί και αντίπαλοι στη δίνη της απελπισίας, βαδίζουν πλάι πλάι στα μονοπάτια του καπνού αναπνέοντας το άρωμα της απειλητικής εκδίκησης.
Σαρωτικός ο φόβος κατακλύζει τις αισθήσεις τους την ώρα που ο θάνατος στήνει το δικό του καρτέρι αφήνοντας πληγές ανοιχτές που δε θα επουλωθούν στο πέρασμα του χρόνου.
Το παρελθόν γίνεται τιμωρός που περιμένει καρτερικά την εκδίκηση? Ποιος είναι ο αποστολέας των μυστηριωδών μηνυμάτων? θα αποδοθεί δικαιοσύνη, θα ηττηθεί η υποκρισία? Θα ανθήσει ο βλαστός της λησμονιάς καταπνίγοντας τα αισθήματα της ενοχής? Εξαπάτηση, μετάνοια, οργή, λάθη, έρωτας, πίκρα, ντροπή, όλα μαζί νότες μιας παράτονης μελωδίας. Ποιος είναι ο νόμος της σιωπής που υπαγορεύει το ένστικτο? Ποια μονοπάτια οδηγούν στο σημείο της κάθαρσης πετώντας κόκκους λήθης?
Η μοναξιά δεν έρχεται μόνη. Βαδίζει μέσα από τα μονοπάτια του καπνού σπέρνοντας πίκρα και πόνο...
Για άλλη μια φορά η αγαπημένη συγγραφέας Βασιλική Λεβεντάκη κατάφερε να μας παρασύρει σε ένα μοναδικό ταξίδι πίσω στο χρόνο με συνεπιβάτη τον αστυνόμο Μαντά. Περπατήσαμε μαζί του στα σοκάκια της Καβάλας, αναπνεύσαμε αρώματα μιας άλλης εποχής και γίναμε ένα με τις ζωές των ηρώων της. Πονέσαμε μαζί τους, κλάψαμε, νιώσαμε τον τρόμο να μας κυκλώνει, την ενοχή να μας τυλίγει. Μπερδευτήκαμε ψάχνοντας τον/την ένοχο μη μπορώντας για ακόμη μια φορά να τον/την βρούμε μιας και η μαεστρία της συγγραφέως είναι μοναδική!!!

Προσωπικά βίωσα ένα φανταστικό ταξίδι ρουφώντας αχόρταγα τις σελίδες του βιβλίου. Τελειώνοντας το, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν πότε θα διαβάσω το επόμενο βιβλίο της!!! Βασιλική Λεβεντάκη αγαπημένη μου φίλη και συγγραφέα, ένα θα σου πω. ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΟΥ!!!! Συγχαρητήρια κορίτσι μου. Η Αστυνομική λογοτεχνία έχει μία άξια συγγραφέα στη παρακαταθήκη της. Αναμένω το επόμενο σου βιβλίο με λαχτάρα!!!

Χρύσα Μπαλαμπάνη
17/7/2014