Να ’μαι πάλι εδώ… μόνος ξανά…

Να ’μαι πάλι εδώ… μόνος ξανά…

Πάνω στο κρεβάτι της μοναξιάς μου…

Πόσο κρύα η μέρα απόψε….

Μα πιο κρύα είναι η καρδιά μου. Ξέρεις γιατί;

Γιατί μου λείπει η ανάσα σου ψυχή μου για να την ζεστάνει.

Το κορμί μου βαρύ πάνω στα τσαλακωμένα μου σεντόνια..

Η κούραση το έχει καταβάλει.

Μα δε μπορώ στιγμή να ησυχάσω…

Τα θέλω μου ζητάν εσένα…

Κάθε πόρος του κορμιού μου διψά το άγγιγμά σου.

Μουδιάζει το κορμί μου και πονάει…

Που είσαι γυναίκα μου… πάθος λατρεμένο;

Που είναι τα χείλη σου να πιώ του έρωτα το γάργαρο νερό;

Η λάβα του φιλιού σου είναι  μακριά μου…

Πόσο ανάγκη έχω τώρα να με κάψει…

Σκλάβος σου θα γίνω… μαχόμενος να πέσω στα πόδια σου…

Το σπαθί μου να καταθέσω στα χέρια σου αρχόντισσά μου…

Η παγωνιά έξω χνωτίζει το τζάμι μου… μα εμένα το κορμί μου στάζει.

Καίγεται στη σκέψη σου και μόνο….

Μα πως το κάνεις αυτό μου λες; Πως κλέβεις έτσι το μυαλό μου;

Μάγισσα και νεράιδα έχεις γίνει και με κάνεις ότι θες.

Κάνε τη σκέψη λέξεις και τις λέξεις  στίχο....

Μέσα από των οριζόντων τις θαλασσογραμμές .

Με άρωμα γιασεμιού ...γλυκιά μου... και ταξίδεψε μαζί μου.....

Στα ερωτικά μονοπάτια του μυαλού μου…

Σε περιμένω….

Χρύσα Μπαλαμπάνη

29-9-2014