Δε ξέρω αλλά όποτε πνίγομαι και
νιώθω σαν αγρίμι στο κλουβί θέλω να ξεσπάσω να κλάψω, να ουρλιάξω…
Ελάχιστες φορές το κάνω… δε ξέρω… ίσως αν το έκανα στην ένταση που θα
μου βγει θα με κλείνανε μέσα… έτσι μου
βγαίνει να γράφω… να βγάζω όλα αυτά που ου κόβουν την αναπνοή, που με
πνίγουν σαν θηλιές στο λαιμό… το χέρι μου λες κ από μόνο του οδηγείται να
γράφει… να γράφει... να γίνει η φωνή μου… τα χείλη μου που δε μιλάν… η ψυχή μου
που ματώνει και σπαράζει…
Ίσως είναι και ένα είδος ψυχοθεραπείας κι αυτό… ποιος ξέρει… είναι
κάτι που με βοηθάει να βγάλω από μέσα μου όλα αυτά που με πνίγουν και δε μπορώ
να τα πω. Θα ήθελα να είχα τη δύναμη και φυσικά το χρήμα πάνω από όλα να άνοιγα
την ψυχή μου σε κάποιον που θα με καταλάβει ίσως… κάποιον που ξέρει πώς να με ‘’ξεκλειδώσει’’
… αλλά δυστυχώς δε γίνεται… Βλέπεις άλλοι άνθρωποι λειτουργούν με ένα τρόπο
Ωχαδερφισμού, άλλοι με ξεσπάσματα και άλλοι συσσωρεύουν πολλά μέσα τους , κλείνονται στον εαυτό τους ή μαζεύουν πολλά μη μπορώντας να τα
‘’αδειάσουν’’ κάπου για τον άλφα η βήτα
λόγο ή παλεύοντας να φανούν δυνατοί
στυλοβάτες και έρχεται κάποια στιγμή που όλα όσα μαζέψανε ξεχειλίζουν από μέσα τους και τότε βαράνε
σειρήνες στη ψυχή τους. Ή έχουν βίαια ξεσπάσματα ή κατρακυλούν σε σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής
και χάνονται σε ένα δικό τους κόσμο…. Δεν το θέλουν… όχι… δεν ήταν το όνειρο
τους αυτό, να εγκλωβιστούν σε μια ψυχή που παλεύει και παιδεύεται, αλλά όλα
γίνονται τόσο απότομα, τόσο ξαφνικά που ούτε και οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται
πως και γιατί…. Λένε πως οι πολύ ευαίσθητες
ψυχές είναι αυτές που κινδυνεύουν και που τελικά καταλήγουν να παλεύουν
με τους δαίμονες….
Δαίμονες που σου τρώνε λαίμαργα
τη ψυχή κάθε μέρα…
Τρίτη 26 / 7 / 2016 ένα
τηλεφώνημα που με έστειλε στον άλλο κόσμο κ με ξαναέφερε. Ένιωσα να χάνω τον
κόσμο γύρω μου. Να αδειάζει όλο το αίμα από μέσα μου με μιας… ΠΑΝΙΚΟΣ… ΑΠΟΣΤΑΣΗ… ΑΙΜΑ… ΠΟΝΟΣ… ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ..
ΑΠΟΓΝΩΣΗ.. ΠΡΟΣΕΥΧΗ… Πρώτο σκίσιμο ψυχής…. Κλάμα και οδυρμός…. Τα χείλη να
ψελλίζουν μόνο… τις ίδιες λέξεις σα χαλασμένη
ταινία…. ΘΕΕ ΜΟΥ ΑΣ ΠΡΟΛΑΒΩ!!!! ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ………..
Χείλη ξερά.. μάτια με βλέμμα
απλανές χαμένο… ανάσα….. ποια ανάσα…..? φωτιά και λάβα έβγαινε από μέσα μου….
και μου έκαιγε τα σωθικά. Μεσάνυχτα και κάτι…. Τρέχοντας στα επείγοντα ενός επαρχιακού νοσοκομείου…
ανοίγω πόρτες … μπαίνω σα σίφουνας ψάχνω παντού.. δε τη βλέπω πουθενά… η
αδρεναλίνη χτυπάει 10 φορές το κόκκινο… και τότε φτάνει το ασθενοφόρο…. Μετά
από εμάς.. που εμείς ήρθαμε από ΑΘΗΝΑ!!!!! Δεν υπήρχε ελεύθερο ασθενοφόρο
λένε……………. Τρέχω … τη βλέπω να τη βγάζουν…
πλημμυρισμένη στο αίμα να τρέχει από παντού στο πόδι… το βλέμμα της
χαμένο… νιώθω τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια μου… έπαθα το πρώτο ΣΟΚ.. η
εικόνα της αυτή θα μου μείνει χαραγμένη μέσα μου όσο ζω. Εξωτερικά ιατρεία
χειρουργικό. Να μου φωνάζουν ΠΕΡΑΣΤΕ
ΕΞΩ…. Εγώ να μην την αφήνω να της μιλάω…
‘’ΜΑΜΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ? ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΔΕ ΣΕ ΑΦΗΝΩ’’ Να με κοιτάει σα χαμένη…
είχε χάσει πολύ αίμα. Έσπασε αγγείο στο πόδι και είχε ακατάσχετη αιμορραγία.
Την ράψανε της κάνανε κάτι και μετά από 3 ώρες μας διώξανε…. Πάρτε την .. Μα έτσι απλά? Αν συμβεί κάτι? Δε
συμβαίνει πάρτε την…. Να είμαι νύχτα αργά χωρίς μέσον με έναν πατέρα να τρέμει
από το ΣΟΚ που την είδε έτσι και που δεν ήξερε πώς να σταματήσει ένα αίμα που
πεταγόταν σα πίδακας.. παίρνω τηλέφωνο ένα
ραδιοταξί να τη μεταφέρουμε πίσω εκεί στο σπίτι που μένανε… φτάνουμε κοντά 3πμ. Με το ζόρι την ανέβασα
επάνω… όρθια… έτοιμη να διαλυθεί…
ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΟΚ!!!! Βρίσκω ένα σπίτι μέσα στο αίμα παντού… αν δεν ήξερες θα έλεγες πως είχε γίνει φόνος
εκεί μέσα… τόσο αίμα δεν είχα δει μαζεμένο… να καθαρίζω το αίμα της μάνας μου
με τα χέρια μου και να σπαράζει το είναι μου όλο… βουβά γιατί δεν έπρεπε να την
ταράξω.. δεν έπρεπε να συγχύσω περισσότερο τον πατέρα ο οποίος έτρεμε σα το
ψάρι…. Πνίγηκα… ένιωσα να καταπίνω αναμμένα κάρβουνα και να μη μπορώ να ουρλιάξω… Τελείωσα… καθάρισα… την άλλαξα πάνω από τρεις φορές την έβαλα να ξαπλώσει… επιτέλους έδωσε ο Θεός και ξημέρωσε… Λιώμα, κομμάτια σωματικά μα κυρίως ψυχικά…
Ένιωσα να με πλακώνει το ταβάνι… να νιώθω να με καταπίνει το σπίτι.. να κόβεται
η ανάσα μου.. ήθελα να φύγω μακριά να μη βλέπω τίποτα… Αφού έμεινα ως αργά το απόγευμα Τετάρτης και
αφού ‘’σιγουρεύτηκα ‘’ πως είναι καλά με τα ράμματα και τους επιδέσμους είπα να φύγω να γυρίσω πίσω Αθήνα σπίτι μου
να ηρεμήσω από όσα έζησα… Ο πατέρας μου σα να το΄χε προαίσθημα μου λέει..
‘’μείνε κανά δυο μέρες ακόμη δε μπορείς?’’ Εγώ όμως ήθελα να φύγω… να μπορέσω
να ουρλιάξω να σπαράξω ,να βγάλω από
μέσα μου όλα αυτά που με πνίγαν…. και δε μπορούσα να το κάνω εκεί… ‘έφυγα και
αυτό θα το κουβαλώ μέσα μου για πάντα να με πνίγει … γιατί την άφησα… γιατί δεν
έκατσα έστω μια μέρα ακόμη… ως την
επόμενη που ήταν ίσως η μοιραία…
Θα παλεύω μια ζωή με τη συνείδηση
μου και οι δαίμονες θα με τρώνε κάθε μέρα που έφυγα … αλλά την άφησα καλά…
Πέμπτη πρωί. 28 / 7 / 2016. 14
ώρες μετά που έφυγα…. Κατεβαίνει ο πατέρας να πάει για ψωμί στο φούρνο… δε παίρνει κλειδιά … γυρίζει, χτυπάει δεν
ανοίγει κανείς… ίσως είναι στο μπάνιο.. σκέφτεται… μετά από λίγο ξαναχτυπάει … τίποτα…
τον ζώσανε τα φίδια… σα να ακούει κάτι από μέσα… μια φωνούλα από πολύ μακριά… να ψελλίζει
‘’Γιώργο…. Δεν είμαι καλά’’………….. ΠΑΓΩΜΑΡΑ… ΠΑΝΙΚΟΣ…. Τι να κάνει? Χτυπάει στους απέναντι… καλούνε κλειδαρά να έρθει να ανοίξει… ο πατέρας δεν άντεχε να περιμένει τον
κλειδαρά… ήξερε πως κάτι κακό θα βρει…
τρελαίνεται.. πάει στο διπλανό διαμέρισμα και πηδάει το διαχωριστικό ανάμεσα
από τα διαμερίσματα και κάτι σίδερα και αιωρείται στον αέρα στον πέμπτο όροφο
παρόλα τα 83 του χρόνια τους ιλίγγους που έχει και τις αρρυθμίες καρδιάς… και καταφέρνει να μπει μέσα στο
σπίτι… ΣΟΚ… τη βρίσκει μπρούμυτα πεσμένη
στο πάτωμα μέσα σε μια λίμνη αίματος.. είχε σπάσει πάλι το ίδιο αγγείο στο πόδι
είχε ακατάσχετη αιμορραγία πάλι , αδύναμη όπως είναι ζαλίστηκε και έπεσε με τα
μούτρα κάτω, σκίζοντας κεφάλι , χέρι από πάνω ως κάτω και πόδι… από παντού
αιμορραγούσε…. Έχασε τον κόσμο γύρω
του…. Τρελάθηκε!!!! Εδώ θέλω να πω πόσο αναίσθητοι άνθρωποι υπάρχουν γύρω
μας……………
Δύο γειτόνοι δίπλα τους οι οποίοι
είδαν τι συμβαίνει… μπήκαν μέσα και την είδαν…. ΚΑΝΕΙΣ δεν έτρεξε να βοηθήσει..
να την σηκώσουν να δώσουν μια μικρή βοήθεια κάτι…. Και το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ???? Ο ένας
γείτονας είναι ΙΑΤΡΟΣ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΟΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!! και δεν πήγε καν να
δώσει πρώτες βοήθειες… σαν ιδικός σαν ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ!!!! Δεν πάτησε καν…. Βλέπει δυο γερόντια , ακούει τι γίνεται…
βλέπει τον πανικό, το ΑΙΜΑ και εξαφανίστηκε…. σπιτάκι του………………… που ίσως αν
έδινε κάποιες πρώτες βοήθειες δε θα χανόταν πολύτιμος χρόνος………… ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΘΙΚΙ
ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ……….. έρχεται τώρα… έφτασε
και ο κλειδαράς που καλέσανε… βλέπει τον πανικό. Μπαίνει μέσα στο σπίτι αφού φυσικά είχε μπει ο πατέρας μου και
βλέπει την μάνα μου πεσμένη σε μια λίμνη αίματος.. βλέπει δυο γερόντια σε αυτή
τη κατάσταση και χωρίς να έχει κάνει ΤΙΠΟΤΑ δεν πείραξε καν τη πόρτα γυρνάει
ψυχρά και ζητάει από τον πατέρα μου 50 ΕΥΡΩ για τον ΚΟΠΟ ΤΟΥ!!!!! Μα δεν έκανες
τίποτα… του λέει ο πατέρας μου… και βλέπεις την κατάσταση…….. ΕΓΩ ΤΟΣΑ ΠΑΙΡΝΩ… ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΑ 50 ΕΥΡΩ…. Τι να κάνει κι αυτός …του τα δίνει…. ΦΥΣΙΚΑ
ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ!!!!!! Δε σεβάστηκε τίποτα ο ΑΛΗΤΗΣ!!!! Ούτε πως είχε δυο
γερόντια μπροστά του, ούτε πως η μια χαροπάλευε μπροστά στα μάτια του … και
ζήτησε στη ΨΥΧΡΑ 50 ΕΥΡΩ λες και ήταν γιατρός και έκανε ιατρική επίσκεψη… και
μάλιστα χωρίς να αγγίξει καν τη πόρτα… δε χρειάστηκε!!!!!!! ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ
ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΜΕ ΑΙΜΑ!!!!! Δεν ξέρω ποιος ήταν αλλιώς μα την ΠΑΝΑΓΙΑ θα πήγαινα να τον βρω και θα τον σκότωνα με
τα ίδια μου τα χέρια το ομολογώ και το ΕΝΝΟΩ!!!!!
Πως με ‘τρωγε εμένα και παίρνω
τηλέφωνο να δω τι κάνουν πως πήγε η μαμά με το πόδι τη νύχτα και αν είναι
καλά… 9.15πμ Πέμπτης… ‘’καλημέρα μπαμπά τι κάνετε τι κάνει η
μαμά?’’ και αντί της απάντησης …’’καλά είμαστε…’’ ακούω μια φωνή πανικόβλητη με
λυγμούς… να μου λέει… ‘’ ΠΑΕΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ
ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΦΕΥΓΕΙ……………’’ Εκεί είναι που σταματάει ο χρόνος μαζί με την αναπνοή
και νιώθεις πως έχει αδειάσει όλο το αίμα από μέσα σου μεμιάς…… Νιώθω να μου
κόβονται τα πόδια… μαζί με ένα μαχαίρι να μπήγεται καυτό στο στομάχι μου και να με σκίζει ως πάνω στα δύο… η αναπνοή
να μη βγαίνει η φωνή το ίδιο… και το κορμί να μη λειτουργεί… ΠΑΝΙΚΟΣ, ΣΟΚ,
ΤΡΕΛΑ, ΑΠΟΣΤΑΣΗ, ΠΩΣ, ΓΙΑΤΙ, ΤΙ… ΟΧΙ ΘΕΕ ΜΟΥ… όλα μαζί να μου πατάνε μαχαιριές
στη ψυχή απανωτές…. Πνίγομαι… ουρλιάζω…
κλείνω τηλέφωνο και χτυπιέμαι … μελανιάζω.. ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ…. ΝΙΩΘΩ
ΠΕΘΑΙΝΩ…. ΧΑΝΟΜΑΙ…. Τι να κάνω… πώς να πάω εκεί.. θα την προλάβωωωωω?????????
Γιατί πάλι ΘΕΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙ???????? ΣΕ ΠΑΡΑΚΛΑΩ ΑΣ ΤΗ ΠΡΟΛΑΒΩΩΩΩΩ………… όλα
αυτά σε δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν αιώνας….. τι να κάνω ποιον να ειδοποιήσω
…. Πως????? Φοράω ότι βρίσκω μπροστά μου παίρνω με λυγμούς και φωνή σπασμένη
τον γιο μου… ΤΡΕΧΑΑΑΑ Η ΓΙΑΓΙΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΙΙΙΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩΩΩΩΩ……………
Τρέχαμε με το αμάξι οι δυο μας με
190 στην ΕΘΝΙΚΗ … σε μια στιγμή δυο
αυτοκίνητα σε απόσταση αναπνοής μπροστά μας…
μια μαλακία του μπροστινού και ξαφνικά βλέπω μπροστά μου τον ΧΑΡΟ
ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ ………………… Αυτό ήταν…. Σκοτωθήκαμε σκέφτηκα …. ΕΔΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΜΕ ΛΥΠΗΘΗΚΕ ΜΑΛΛΟΝ…
ΕΣΤΕΙΛΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΦΥΛΑΞΕ…. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΕΞΗΓΗΣΩ ΑΛΛΙΩΣ…
ΠΕΡΑΔΜΑΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΑΜΑΞΙΑ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΜΙΑΣ ΤΡΙΧΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ…. ΔΙΧΩΣ
ΝΑ ΤΡΑΚΑΡΟΥΜΕ……. ΤΟ ΕΒΛΕΠΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΑ…. ΝΟΜΙΖΧΑ ΖΩ ΣΕ ΕΝΑ
ΘΡΙΛΕΡ ΚΑΙ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΩ ΑΠΟ ΣΤΙΓΜΗ ΣΕ ΣΤΙΓΜΗ…………….. Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟ
ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΙΠΟΤΑ…. ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΠΩΣ
ΕΙΔΑ ΤΟ ΨΑΡΟ ΜΠΡΟΣΔΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΝΑ ΜΑΓΙΚΟ ΧΕΡΙ, ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΝΑ ΜΑΣ
ΠΕΡΝΑΕΙ ΞΥΣΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΑΜΑΞΙΑ…………. Κλείνω τα μάτια και δε πιστεύω αν
όσα ζω είναι αλήθεια η ένα κακό όνειρο…..
Φτάσαμε … νοσοκομείο … εδώ που
έζησα το πρώτο ΣΟΚ όταν την είδα προχθές βράδυ… ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ
ΑΝΤΕΞΩ ΠΑΛΙ…. Τρέχω ξανά στο χειρουργικό μπαίνω σα το σίφουνα μέσα… με πετάνε
έξω με φωνές….. προλαβαίνω ίσα να την δω… μέσα στα αίματα παντού.. πρησμένη… να
τρέχει αίμα παντού.. το βλέμμα της απλανές…
Νάτοι πάλι οι δαίμονες… της ψυχής μου… ήρθαν πάλι… με κατασπαράζουν
και γελάνε… τους ακούω… τους νιώθω να
μου σκίζουν τη ψυχή…. Κρύος ιδρώτας έχει λούσει το κορμί μου… που εναλλάσσετε
με καυτό ιδρώτα στο λεπτό… ταχυπαλμία… αυτό είναι η καρδιά μου με εγκαταλείπει
σκέφτομαι…….. ξηροστομία… .. τρέμουλο…. Σφίξιμο… όλα μαζί σα βελόνες μου
τρυπάνε το κορμί και τη ψυχή….
Τι να κάνω??? Να στηρίξω τον
πατέρα μου ο οποίος ήταν χαμένος και σε
κατάσταση ΣΟΚ με όλα αυτά που είδε και έζησε μέσα σε 24 ώρες? Να σταθώ στα
πόδια μου μην καταρρεύσω….? Εμένα ποιος
θα με στηρίξει??????????? Η ώρα περνάει αργά και τόσο βασανιστικά όσο
βασανιστικά οι δαίμονες ξεσκίζουν τη ψυχή μου…. Μετά από ώρες την ανεβάζουν σε
δωμάτιο νοσηλείας…. Επιτέλους θα τη δω!!!!! ΘΕΕ ΜΟΥ πως κατάντησες έτσι βρε
μαμάααααα??????? Ράμματα το κεφάλι.. . ένα τραυμοπλάστ μες τα αίματα να στάζουν
στο μάτι… αίματα στα μαλλιά παντού… ράμματα στο χέρι σκισμένο από πάνω ως κάτω…
ράμματα στο πόδι… σκισμένο.. , αγγείο τρύπιο ξανά… ΦΟΒΟΣ ΠΟΝΟΣ στα μάτια της και ένα γιατί στα
χείλη της…. Πεταλούδες να τρυπάνε τα αδύναμα χεράκια της παντού μη μπορώντας να
βρουν φλέβα.. ορό… από την μια…
αντιβίωση από την άλλη… να πονάει
παντού…. Να ματώνει παντού… αιματοκρίτης
πολύ χαμηλός… πώς να μην είναι δε 24 ώρες έχασε τόσο αίμα………. Της βάζουν και
αίμα μια φιάλη…. Την βλέπω έτσι ξανά ΣΟΚ…….. ξανά ματώνει η ψυχή μου… ξανά να
παλεύω να διώξω τους δαίμονες από μέσα μου που με ξεσκίζανε…….. ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΚΑΤΑΤΑΣΗ ΤΗΣ………… μου είπανε……….
Αναγκάζομαι να ειδοποιήσω την αδερφή μου ….. ΠΑΝΙΚΟΣ………. ΘΕΕ μου θα προλάβει να
έρθουν? Θα αντέξει? Μήπως δε τη προλάβουν ζωντανή??? ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ ΚΥΛΟΥΣΑΝ ΟΙ
ΩΡΕΣ … Δίπλα της να της κρατάω το χεράκι
της διαρκώς … να βλέπω το αίμα να στάζει…. Να προσπαθώ να στηρίξω και τον
πατέρα μου που έκλαιγε…. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙΣ ΔΥΝΑΤΗ ΗΛΙΘΙΑΑΑΑΑ… ΜΗ ΚΛΑΨΕΙΣ…….
ΚΡΑΤΗΣΟΥ…. ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕΣ ΧΘΕΣ… ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΣ ΜΟΝΟΥΣ…. ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ
ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ΘΑ ΤΗΝ ΕΒΛΕΠΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΑΤΕ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΔΕ ΘΑ ΧΑΝΟΤΑΝ ΤΟΣΟΣ
ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ… ΔΕΝ…. ΔΕΝ…….. ΔΕΝ…… να
μου ουρλιάζει μέσα στο κεφάλι μου η συνείδηση μου………………. Οι τύψεις να κάνουν
πάρτι μέσα στο μυαλό μου…….. οι δαίμονες να με πετσοκόβουν μέσα στη ψυχή μου κι
εγώ να νιώθω πως βυθίζομαι όλο και πιο βαθιά σε έναν βούρκο ……
Δεν έφυγα λεπτό από κοντά της … (η
αδερφή μου ήρθε μετά από ώρες ταξιδιού πανικόβλητη και αυτή… ) Ήθελα εγώ να
μείνω δίπλα της και τη νύχτα…. Μετά από 24 ώρες δίπλα της αληθινό ψυχικό
ράκος έφυγα να πάω στο μικρό σπιτάκι να ξεκουραστώ
λίγο για να ξαναγυρίσω μετά… φύγαμε με
τον πατέρα μου… στο δρόμο μου είπε άλλο ένα περιστατικό ‘’ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΥ’’………… Το ασθενοφόρο που κάλεσε
να έρθει να την παραλάβει τη δεύτερη
φορά… έτυχε να είναι ο ίδιος οδηγός και η ίδια τραυματιοφορέας με την πρώτη
φορά που την πήρανε…. Ο ΠΟΥΣΤΗΣ ΟΔΗΓΟΣ
γιατί περί ΠΟΥΣΤΗ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ και λέγοντας τον και πούστη του δίνω και αξία του
ΜΑΛΑΚΑ….. βλέποντας τους πάλι γυρνάει και λέει στον πατέρα μου με θράσος…. ‘’ΤΙ
ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΕΣΑΣ ΘΑ ΑΣΧΟΛΙΟΜΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ? ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ
ΠΑΜΕ??? ΤΙ ΤΟ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΤΟ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ? ΤΑΞΙ??? ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ
ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ? ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΝΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΣ ΑΝ ΜΑΣ
ΠΙΑΣΟΥΝ!!!!!!!!!!!!! Ακούστε και φρίξτε με τον αλήτη!!!!! Βλέπει δυο γερόντια..
την μια αιμόφυρτη στο πάτωμα να χαροπαλεύει… και τον άλλον σε κατάσταση ΣΟΚ και
τι γύρισε και τους είπε ΘΕΕ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!! Ποια ανθρωπιά??? Τι λειτούργημα
κάνει αυτός ο άνθρωπος???? Έχει ψυχή μέσα του ή όχι??? Έφαγα φρίκη όταν το
άκουσα !!!!!! ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΩΩΩΩΩΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΛΕΙΔΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΤΟΝ
ΜΑΛΑΚΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΟ ΤΟΝ ‘’ΓΙΑΤΡΟ’’ ΤΟΥ ΚΟΛΟΥ που δε καταδέχτηκε ούτε σα
γιατρός ούτε σα γείτονας να προσφέρει πρώτες βοήθειες…………….. ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΡΙΠΛΟ
ΦΟΝΙΚΟ !!!!!!!!!!! και θα έχω και δίκιο………….. Κάτσε να δούμε τι θα γίνει με την
μαμά πως θα πάει και θα δεις τι θα πάθουν αυτοί μετά από εμένα … ούρλιαζα……
ΤΡΕΙΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ…. ΤΡΙΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 3 ΜΕΡΕΣ ΠΑΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!!!!!!!!!
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 / 7 / 2016 Αφού
‘’ξεκουράστηκα’’ λίγο .. γυρίζω πίσω στο
νοσοκομείο… 24 ώρες που είχα μείνει με την μάνα μου εκεί πονούσε πολύ αλλά κατά τα άλλα ΟΚ μιλούσαμε
μια χαρά… μου έλεγε διάφορα… της έδινα τα φάρμακά της…. Το απόγευμα που πήγα
την είδα πολύ εξαντλημένη…. ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΎ μου είπε…. Πρώτη φορά ζήτησε να της κάνουν
ηρεμιστική…. Έτρεξα την ζήτησα…. Έδειξε
να ηρεμεί επιτέλους και να αποκοιμιέται…
λέω στην αδερφή μου να φύγει να μείνω πάλι εγώ μαζί της το βράδυ… αυτή δεν ήθελε… μαλώναμε ποια θα φύγει ποια
θα μείνει… η κούραση με είχε καταβάλει
και αποφάσισα να φύγω εγώ… να μείνει αυτή και να πάω εγώ το πρωί… πήγα να
φιλήσω τη μαμά μου να της πω καληνύχτα αλλά την είδα πως είχε βυθιστεί σε ύπνο
και λυπήθηκα να την ταράξω……. Που να
ήξερα………………. Πως ήταν ίσως η τελευταία φορά που την έβλεπα ‘’ζωντανή’’ στα
λογικά της………….. ένα τσίμπημα όμως μέσα μου εκείνη την ώρα α να με
προειδοποιούσε…. Το ένιωσα ξεκάθαρα… απλά δε το αποκωδικοποίησα………. Ένιωσα να με πειράζει που έφυγα χωρίς να την
φιλήσω και να την καληνυχτίσω αλλά
έδειχνε επιτέλους να αποκοιμιέται ήρεμα
χωρίς πόνο και δεν ήθελα να την ξυπνήσω………….. φεύγω και γυρίζω σπίτι τους….
Εκεί που μένανε… αποκοιμιέμαι σα μολύβι από την κούραση…. Κάποια στιγμή μέσα τον βαθύ ύπνο μου νιώθω το
κινητό μου να τρίζει εκεί δίπλα στο κεφάλι μου….. με δυσκολία ανοίγω τα μάτια βλέπω 6 το πρωί …
ακούω την αδερφή μου με αλλοιωμένη φωνή μέσα σε λυγμούς να μου λέει έλα
γρήγορα………. Η μαμά δεν είναι καλάααααα…
κάτι έπαθε.. και να μη μπορεί να μιλήσει από το λυγμό και το σπαραγμό…. ΤΡΙΤΟ ΣΟΚ απανωτό !!!!!! Ξανά φτερούγισμα
δυνατό στην καρδιά… ξανά ΠΑΝΙΚΟΣ και ΚΡΥΟΣ ΙΔΡΩΤΑΣ. Πετάγομαι σα να πήρα φωτιά……………. ‘’ΤΙ
ΕΓΙΝΕ??? ΗΡΕΜΗΣΕΕΕΕ ΕΡΧΟΜΑΙΙΙΙ’’ φεύγουμε με τον πατέρα μου σαν τρελοί
αρπάζουμε ένα ταξί και φεύγουμε για τη διπλανή πόλη για το νοσοκομείο… Βρίσκουμε την αδερφή μου να χτυπιέται α
κατάσταση ΣΟΚ … Τη νύχτα η μάνα άρχισε να δείχνει ανήσυχη … να τραβάει τα
καλώδια και τα σωληνάκια και να παραλογεί… να μην γνωρίζει να μην καταλαβαίνει
… η αδερφή μου να τρέχει πανικόβλητη να βρει νοσοκόμες… ΤΡΕΞΤΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ
ΚΙ ΑΥΤΟΟΟΟΟ………. Να τους φωνάζει…….
‘’ ΜΗ ΚΑΝΕΤΕ ΕΤΣΙ… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΤΙΠΟΤΑ… ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ… ΕΤΣΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΕΡΟΙ’’’ η
απάντηση της ΠΟΥΤΑΝΑΣ της νοσοκόμας εκεί….
Ξανατρέχει μετά από λίγο η αδερφή μου να φωνάξει.. άφαντες !!!!!! ΠΟΥΘΕΝΑ
ΝΟΣΟΚΟΜΑ!!!!! Η μάνα είχε ήδη αρχίσει να χάνεται τον κόσμο της…. Να στραβώνει
το στόμα…. ΤΡΕΧΤΕΕΕ ΚΑΤΙ ΕΠΑΘΕΕΕΕΕΕ να ουρλιάζει η αδερφή μου πανικόβλητη και
τότε μόνο πήγαν αφού ξαναχάθηκε κι άλλος πολύτιμος χρόνος…. Την βγάλανε έξω από
το δωμάτιο…. Η αδερφή μου ν οδύρεται από
έξω μη ξέροντας τι συμβαίνει…. ΚΟΛΠΙΚΗ ΜΑΡΜΑΡΥΓΗ… ΤΡΕΛΟΙ ΠΑΛΜΟΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ … 19,4 ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΒΑΡΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ…………… καμία
επαφή με το περιβάλλον………………………………………………………….. μπαίνω μέσα τι να δω…..
ξαναπαθαίνω ΣΟΚ…. Βλέπω μια μάνα αγνώριστη!!!!!! Πως την άφησα
χθες και πως τη βρίσκω σήμερα!!!!! Την αγκαλιάζω… της μιλάω…. ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΜΙΑ
ΕΠΑΦΗ ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ…………. Αρπάζω την αδερφή μου η οποία δεν έδειχνε καλά… από
την άλλη ο πατέρας μου να κλαίει με λυγμούς έτοιμος να καταρρεύσει… τρέχω φωνάζω τις νοσοκόμες ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ Η
ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΤΗ
ΔΕΙΤΕ ΛΙΓΟ ΚΑΤΙ ΕΠΑΘΕ… ΠΑΡΤΕ ΤΗΣ ΜΙΑ ΠΙΕΣΗ………….
Η απάντηση???????????? ‘’ Δεν είναι περιστατικό του νοσοκομείου δε μπορούμε να
ασχολιόμαστε μαζί της πάρτε την από εδώ αν δεν αντέχει……………….’’
‘’Να την πάω που? Δε βλέπετε
την κατάσταση? Είμαι μόνη μου με μια μάνα αναίσθητη με ένα πατέρα σε κατάσταση
ΣΟΚ και μια αδερφή έτοιμη να πάθει κάτι και αυτή!!!!! ΚΟΠΟ ΣΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ
ΜΙΑ ΠΙΕΣΗ ????????’’
‘’ΣΑΣ ΠΡΑΚΑΛΑΛΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΜΙΛΑΩ… ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΤΕ ΚΑΤΩ ΣΤΑ
ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!!!! ‘’ η απάντηση τους!!!!!! Έχω
ζήσει την ΠΛΗΡΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ από ανθρώπους μέσα σε 2 μέρες!!!!!!!!! ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ
ΘΕΕ ΜΟΥ? ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΩ? ΓΙΑ ΠΟΙΝ ΝΑ ΠΡΩΤΟΤΡΕΞΩ? ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΝΟΙΑΣΤΩ??? ΕΜΕΝΑ
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΩ ΚΙ ΕΓΩ???????
Να τρέχω να βρω γιατρό να δει τη μάνα μου… σε όλη τη Χειρουργική να υπάρχει μόνο ένας κι
αυτός άφαντος!!!!! Τον πετυχαίνω κάποια στιγμή τον σέρνω σχεδόν σηκωτό μέσα…
‘’ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ’??????’’ Του λέω…. ‘’Δεν γνωρίζω δεν είμαι αρμόδιος να
περιμένετε ΠΑΘΟΛΟΓΟ…’’ μου λέει… ‘’ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ???? ‘’ Από τη
νύχτα πριν φέξει καν να ουρλιάζεις για βοήθεια και η μεν να σου λένε ‘’ΈΤΣΙ
ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ’’’ Ο άλλος να σου λέει ‘’ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΜΟΥ’’………………. ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ ΑΦΑΝΤΟΣ……………. ‘’Σε μπουρδέλο βρίσκομαι όχι
σε νοσοκομείο δεν εξηγείτε αλλιώς!!!!!!’’ να μονολογώ......………. την κατεβάσανε
κατά τις 11πμ Σαββάτου για ακτίνες και για αξονική…. τρέχω παντού… τρέχω να βρω
κάποιον στα επείγοντα για την αδερφή μου…
πάνω κάτω πάω σα τρελή… κοιτάω να συνεφέρω τον πατέρα μου…….. δε ξέρω
ποιον να αφήσω και σε ποιον να τρέξω…. Μπαίνει η μάνα μου στον ΑΞΟΝΙΚΟ
ΤΟΜΟΓΡΑΦΟ και χαλάει εκείνη την ώρα!!!!!!!!!!
Αρχίζω να βρίζω να βαράω τους τοίχους…. Δεν είναι δυνατόν αυτό που
ζω!!!!!!!! ΜΑ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΓΙΑ ΑΞΟΝΙΚΗ?????? Κάθε λεπτό που
χάνεται είναι πολύτιμο για τη ζωή της κι αυτοί όλοι εκεί μέσα στα @@ τους
ΟΛΟΙ!!!!!!! Παίρνω τηλέφωνο τον ανιψιό μου ο οποίος είναι ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ στη
Θεσσαλονίκη… για κακή μας τύχη…. Μου ζητάει να μιλήσει με ένα γιατρό… Τρέχω
μπαίνω με φόρα μέσα στο γραφείο τους και του κολλάω το κινητό στο αυτί…. Ακούω
που τον ρωτάει ο ανιψιός μου κάτι κι αυτός απαντάει όλο όχι… ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ
ΑΥΤΟ.. ΟΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΟ…. Κλπ κλπ…
ξαναπαίρνω το κινητό μου και ρωτάω τον ανιψιό μου τι λέγανε τι του
είπε…….. Μου λέει ότι είναι όλοι ΕΡΑΣΙΤΕΧΧΝΕΣ ΕΚΕΙ ΠΕΡΑ…. ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΤΥΦΛΑ
ΤΟΥΣ… ΧΑΘΗΚΕ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΧΙ
ΝΕΥΡΟΛΟΓΟ ΝΑ ΤΗΝ ΣΩΣΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΠΟΥ ΡΩΤΗΣΑ…. ΤΟΥΣ ΕΙΠΑ ΑΝ ΚΑΝΑΝΕ
ΘΡΟΜΒΟΛΥΣΗ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!!!! ΤΟΥΣ ΕΙΠΑ ΑΝ
ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΛΗΝΩΣΑΝΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΧΙ ΑΚΟΜΗ…. ΤΙ ΣΟΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΜΟΥ
ΛΕΣ???? ‘’ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ 4 ΩΡΕΣ ΘΡΟΜΒΟΛΥΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ
ΔΙΑΣΩΛΗΝΩΣΟΥΝ………..
Εγκεφαλικά επεισόδια: Η θεραπεία με θρομβόλυση στις πρώτες 4,5 ώρες
σώζει ζωές και αποτρέπει αναπηρίες σε ασθενείς με αποπληξία λόγω ισχαιμίας Για
τη θεραπεία των εγκεφαλικών επεισοδίων (αποπληξία) που προκύπτουν, λόγω
απόφραξης ζωτικών αρτηριών και ισχαιμίας στον εγκέφαλο, δεν υπάρχει η
πολυτέλεια να χάνεται έστω και μια στιγμή για τη θεραπεία. Η θρομβολυτική
θεραπεία έχει στόχο να διαλύσει το θρόμβο που αποφράσσει μια ζωτική αρτηρία
στον εγκέφαλο και να αποκαταστήσει την κυκλοφορία του αίματος στην περιοχή που
υπέστη την ισχαιμία. Η ενδοφλέβια χορήγηση του φαρμάκου αλτεπλάση είναι η μόνη
εγκεκριμένη θεραπεία για την οξεία φάση του ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου.Η
αλτεπλάση είναι ένα ακριβές αντίγραφο του ανθρώπινου ενεργοποιητή του ιστικού
πλασμινογόνου που παρασκευάζεται με τεχνολογία ανασυνδυασμού. Έχει τη
δυνατότητα να διαλύει τους θρόμβους και να αποκαθιστά ξανά την κυκλοφορία σε
αρτηρίες που αποφράχθηκαν. Η αξιολόγηση των ασθενών (ιστορικό, κλινική εξέταση,
μαγνητική ή αξονική τομογραφία, εξετάσεις αίματος) πρέπει να γίνονται, χωρίς
καμία απώλεια χρόνου!!!!
Ότι ακριβώς δεν έγινε στην μητέρα
μου……………….. χάθηκε ΤΟΣΟΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΤΣΙ ΑΔΙΚΑ!!!!!! Οι ώρες περνούσαν
μαρτυρικά… αναγκάστηκα να ειδοποιήσω τον αδερφό μου να κατέβει από ΣΕΡΡΕΣ να
την δει μήπως και δε τη προλάβει…. Ειδοποίησα την οικογένεια της αδελφής μου
από ΚΑΛΑΜΑΤΑ να έρθουν γιατί η αδερφή
μου ήταν με ζαλάδες αστάθεια και 18 ΠΙΕΣΗ !!!!!!! τάβλα κάτω…. Ο δε πατέρας μου να κλαίει μια για τη μάνα
μου μια από φόβο για την αδερφή μου μη πάθει κι αυτή κάτι κακό….. κι εγώ να
τρέχω πίσω από τη μάνα μου σε αξονικούς χαλασμένους σε ακτινολογικά σε Χειρουργικά
εξωτερικά για να την διασωληνώσουν μετά από ώρες αναμονής….. εντέλει όταν την βγάλανε διασωληνωμένη και
την είδα έτσι πως την είχαν κάνει μάτωσε η ψυχή μου… ένιωσα να μου σκίζουν την καρδιά
στα δύο και έπεσα με λυγμούς επάνω της…
καμία επαφή…………. Την βάλανε σε ένα
δωμάτιο και μας αφήσανε εκεί στο ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΛΙΣΤΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ
ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΕΚΑΒ ΚΑΙ ΚΡΕΒΑΤΙ ΣΕ ΜΟΝΑΔΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ…. Οι ώρες περνούσανε απελπιστικά
αργά και βασανιστικά…. Η κούραση μας είχε καταβάλει όλους… η αδερφή μου με
πίεση ακόμη… ταβλαρισμένη στο δωμάτιο που είχαν πριν τη μάνα μου… εγώ να πηγαινοέρχομαι
από το ένα δωμάτιο στο άλλο…. ευτυχώς ήρθαν η οικογένεια της και την ανέλαβε η
κόρη της η οποία είναι νοσηλεύτρια.
Μεσημέρι βαθύ και πήγανε όλοι να
ξεκουραστούν λιγάκι κ από το ταξίδι … πήρανε κ τον γιό μου και τον πατέρα μου
και φύγανε για το σπιτάκι των γονιών μου… έμεινα εγώ εκεί με την μητέρα ….. μέσα
σε ένα απλό δωμάτιο.. να την έχω μπροστά μου με καμία επαφή, με κλειστά τα ματάκια με τις πληγές παντού ,
διασωληνωμένη, να την κοιτώ και να μην πιστεύω αυτό που βλέπω…. Να μην πιστεύω
πως έγιναν όλα αυτά έτσι ξαφνικά, έτσι γρήγορα μέσα σε λιγότερο από 3 μέρες…………….
Πως την άφησα χθες και πως τη βρήκα σήμερα………… πόσος πολύτιμος χρόνος χάθηκε παντού
και συνέχιζε να χάνεται ακόμη στην αναμονή για ΜΕΘ… γύρω στις 6 το απόγευμα με ειδοποιούν πως
βρέθηκε κρεβάτι σε ΜΕΘ στην ΑΘΗΝΑ και πως έρχεται το ΕΚΑΒ… ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!!! Παίρνω τηλέφωνο σπίτι τους ειδοποιώ
να φύγουν για Αθήνα για την κλινική που βρέθηκε το κρεβάτι κι εγώ θα μείνω να
περιμένω το ΕΚΑΒ και θα γυρίσω μαζί της στο ασθενοφόρο….
Έτσι λοιπόν φύγανε όλοι άρον άρον
για ΑΘΗΝΑ κι εγώ έμεινα πίσω στη μάνα μου με την ελπίδα πως έρχεται το
ασθενοφόρο…. από στιγμή σε στιγμή….
Οι δυό μας λοιπόν… ΕΓΩ κι ΕΚΕΙΝΗ………..
επιτέλους μπορούσα να ξεσπάσω…. Να βγάλω τον πόνο που με έπνιγε … της κράταγα
το παγωμένο της χεράκι το οποίο είχε ήδη αρχίσει να μαυρίζει από την κακή πλέον
κυκλοφορία και της μίλαγα…. Της είπα τόσα πολλά… έκλαιγα και μίλαγα……….. τη
φιλούσα, τη χάιδευα… την είχα κοντά μου
ποιος ξέρει για πόσο ακόμη…. Της γαργαλούσα τις πατούσες να δω αν υπάρχει
κάποια ένδειξη…. Της έριχνα δυνατό φως από
το φακό του κινητού μέσα στα μάτια να δω κάποια αντίδραση…………….. ΤΙΠΟΤΑ…………..
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΕΝΟ…………… ΜΑΥΡΟ ΣΚΟΤΑΔΙ…………….. ΜΗΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ……….. Της μίλαγα
συνεχώς.. τη φιλούσα συνεχώς της τραγούδησα… δε σταμάτησα να της μιλάω… είχα την ελπίδα πως τάχατε μπορεί και να με
ακούει κατά βάθος αλλά να μην μπορεί να
μου δείξει πως με ακούει….
Συνήθως, οι γιατροί λένε ότι ένας ασθενής είναι σε κωματώδη κατάσταση
όταν τα μάτια του δεν μπορούν να παρακολουθήσουν καμία κίνηση και τα άκρα του
δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν καμία παλινδρομική κίνηση. Μία νέα ιατρική
μελέτη, όμως, έδειξε πως κάποιοι ασθενείς έχουν πλήρη συνείδηση και αντίληψη
του περιβάλλοντός τους, αλλά είναι παγιδευμένοι σε ένα σώμα που δεν
ανταποκρίνεται. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ηλεκτροεγκεφαλογράφους προκειμένου
να καταγράψουν την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου ασθενών σε κωματώδη
κατάσταση. Το 20% εξ αυτών παρουσίασε φυσιολογική εγκεφαλική δραστηριότητα,
όμοια με αυτή που έχει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος που δεν βρίσκεται σε κώμα. Η
μελέτη δεν μπορεί να απαντήσει τελεσίδικα εάν αυτοί οι ασθενείς έχουν
πραγματικά συνείδηση και προσπαθούν να επικοινωνήσουν. Κλινικά, όμως, οι
συγκεκριμένοι ασθενείς μπορεί να έχουν διαγνωσθεί λανθασμένα ως «φυτά».
4 μαρτυρικές ώρες έμεινα εκεί
μέσα σε εκείνο το κρύο δωμάτιο… μαζί της. Μιλώντας της διαρκώς και κρατώντας το
χεράκι της.. είχανε αρχίσει να σπάνε τα
νεύρα μου… η αναμονή αυτή με σκοτώνει…
μα που διάολο είναι αυτό το κολο ΕΚΑΒ επιτέλους??? Οι δικοί μου είχαν φτάσει
από ώρες στην Αθήνα. Ο αδερφός μου είχε φτάσει ήδη ΑΘΗΝΑ από ΣΕΡΡΕΣ και τον
είχα στήλει ήδη στην κλινική να περιμένει την μητέρα μας νομίζοντας κι εγώ πως
θα φύγουμε μιας και μου είπανε βρέθηκε μονάδα και έρχεται το ΕΚΑΒ….
Είχε βραδιάσει από ώρα…. Εγώ έμενα
και από μπαταρία κινητού σιγά σιγά…. Το ΕΚΑΒ
άφαντο… κι εγώ σε κατάσταση ΤΡΕΛΑΣ δίπλα στην μάνα μου η οποία όσο πήγαινε πρηζόταν
και μαύριζε…. Εντέλει κατά τις 10 και το
βράδυ Σαββάτου ήρθε το ΕΚΑΒ… τους εξηγώ
Πως είμαι μόνη μου εκεί …. Εδώ και πολλές ώρες…. Είναι νύχτα.. είμαι από ΑΘΗΝΑ δεν έχω τρόπο
να φύγω πίσω ούτε που να μείνω ούτε λεφτά να βρω μέσον να επιστρέψω ούτε μπορώ
να αφήσω την μάνα μου μόνη της έτσι… πρέπει να με πάρουν μαζί τους στο ασθενοφόρο
σα συνοδό…. Όταν μπήκαν μέσα στο δωμάτιο
με βρήκαν να κλαίων από πάνω της ε κατάσταση ταλαιπωρίας και σύγχυσης… και παρόλα
αυτά έγινε ένας χαμός ένα κακό για πάνω από μισή ώρα να φωνάζουν πως δεν μπορώ
να έρθω μαζί τους…. Κλπ κλπ… εγώ σε κατάσταση πανικού να κλαίω και να τους χιλιοπαρακαλώ
πως είμαι ολομόναχη εκεί και από τη μια δεν θέλω να την αφήσω μόνη της από την
άλλη δεν υπάρχει τρόπος να γυρίσω…. Και αυτοί
με βλέπανε έτοιμη να καταρρεύσω ψυχικά και με γράφανε …. Μα μπροστά θα κάτσω τους λέω όχι πίσω μαζί της
.. δε θα ενοχλήσω…. Σας ικετεύω….. μετά από πολλά παρακάλια και από μαλακίες που
άκουσα να μου λένε που είναι για γέλια και για κλάματα αν τις πω…. Δέχτηκαν να
με πάρουν μαζί τους στο ασθενοφόρο…. Μπροστά φυσικά δίπλα στον οδηγό……………………………….
Επιτέλους το μαρτύριο της εκεί άρχισε να τελειώνει…. Φεύγαμε από εκεί μέσα από
την ΟΥΓΚΑΝΤΑ…………. Κουράγιο μανούλα μου.. κρατήσου!!!!!! Τώρα ότι και να μου
λέγανε αυτοί εκεί μέσα στο ασθενοφόρο ποσώς με ενδιέφερε….. πλέον άρχισε να
μπαίνει το νερό στο αυλάκι….
Φτάσαμε αργά.. ΣΑΒΒΑΤΟ 30 / 7 /
2016 στην κλινική ΑΘΗΝΑ… Μας περίμενε εκεί εδώ και 5 ώρες περίπου ο αδερφός μου…
την ανεβάσανε στη ΜΕΘ την ξανά διασωληνώσανε και εμείς εκεί από έξω να
περιμένουμε… τι θα μας πουν…
Τελικά μετά από ώρα μας άφησαν να
τη δούμε για δυο λεπτά μέσα στη ΜΕΘ και μας διώξανε… Πλέον είναι στα χέρια του ΘΕΟΥ…………….. γυρίσαμε αργά
στο σπίτι εξουθενωμένοι… που να βρω
ηρεμία… που να κλείσει μάτι…. Που να ησυχάσω… βολόδερνα όλη νύχτα στο κρεβάτι
μου και στις 6πμ ξημερώματα Κυριακής με πιάνει
ένα ψυχοπλάκωμα, νόμιζα θα πεθάνω… δε μπορούσα να αναπνεύσω……….. νόμιζα με
πλακώνει το σπίτι… άρχισα να κλαίω με λυγμούς… φοβήθηκα μη συμβεί πάλι κάτι κακό… έτρεμα πως
θα χτυπήσει πάλι από κάπου κάποιο τηλέφωνο και θα μου πουν ΤΡΕΧΑΑΑΑΑ…………
Αυτό το πράγμα το παθαίνω πλέον
κάθε μέρα… έχω χάσει τον ύπνο μου… κοιμάμαι με εφιάλτες, ξυπνάω δέκα φορές μέσα στη νύχτα, ξυπνάω και
σηκώνομαι χαράματα και τρέμω όποτε χτυπήσει τηλέφωνο… φοβάμαι το μετά… το αύριο…
το αν συνέλθει και σε τι κατάσταση θα είναι… κι αν δε συνέρθει πως θα το
διαχειριστώ…. Πως θα το αντέξω… πως θα τα βγάλω πέρα που πρέπει να στηρίξω και τους
άλλους???? Τι θα απογίνει πλέον ο πατέρας μου??? Πως θα το αντέξει??? ‘Όλες
αυτές οι σκέψεις μου τρελαίνουν το κεφάλι νύχτα μέρα………………..
Η ΜΕΘ ανοίγει μισή ώρα το πρωί
και μισή ώρα το απόγευμα… για τους οικείους των ασθενών…
Κυριακή 31 /7 / 2016 Πρώτη
επίσκεψη στη ΜΕΘ.. στη σειρά όλοι από ένα πεντάλεπτο ο καθένας… έρχεται η σειρά μου επιτέλους να τη δω…. Μπαίνω
μέσα σε ΜΕΘ πρώτη φορά στη ζωή μου. Χθες βράδυ που τη φέραμε μπήκαμε με τον
αδερφό μου για 2 λεπτά αλλά από το ΑΓΧΟΣ
και τη ταλαιπωρία δε κατάλαβα τίποτα ..δεν είδα καν που βρισκόμουν… σήμερα συνειδητοποίησα
που βρισκόμουν…………….. τριγύρω κρεβάτια με ανθρώπους σαν νεκρούς… ακίνητους χαμένους ‘’κάπου αλλού’’ πλησιάζω
τη μάνα μου…. ΘΕΕ μου…. Πως ήταν έτσι??? Αγνώριστη….. σαν να μην ήταν η μανούλα μου αυτή αλλά μια
ξένη… παραμορφωμένη… με χιλιάδες σωλήνες και καλώδια πάνω της… κι αυτό το
πολικό ψύχος τι είναι??? Πολικές θερμοκρασίες εκεί μέσα… οι ασθενείς όλοι
γυμνοί σκεπασμένοι μόνο με ένα σεντονάκι… κι εκεί μέσα να νιώθεις πως είσαι σε ψυγείο
μέσα….. την αγγίζω… ΠΑΓΩΜΕΝΗ……… τρομάζω….
Σα να άγγιζα νεκρό …. Ένα πράμα τόσο παγωμένη… ΘΕΕ ΜΟΥ θα πάθει ψύξη ..
σκέφτομαι… μα μια κουβερτούλα,, κάτι…. Μα είναι δυνατόν μόνο με ένα σεντονάκι
να είναι σκεπασμένη με αυτές τις θερμοκρασίες εκεί μέσα??????????? Την χαιδεύω..
την φιλώ… καμία ανταπόκριση.. τα ματάκια της εξακολουθούν να παραμένουν κλειστά…
‘’ΜΑΝΟΥΛΙΤΣΑ ΜΟΥ… ΗΡΘΑ…. ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ.. ΜΕ
ΑΚΟΥΣ? ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ.ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ.. ΣΟΥ ΚΡΑΤΩ
ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟ ΝΙΩΘΕΙΣ?? ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΣΩ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΥΜΒΕΙ…. ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ…. ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ
ΣΟΥ.. ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΔΩ….’’
ΤΟΙΧΟΣ…. ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ….
Με σκοτώνει αυτό.. με λιώνει να την βλέπω έτσι…. Αυτήν που ήταν η
καλύτερη νοικοκυρά, η πιο όμορφη γυναίκα στα νιάτα της, με μυαλό ξυράφι… η
καλύτερη μάνα του κόσμου……..
‘’ΣΗΚΩ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΦΤΙΑΞΕΙΣ
ΤΑ ΓΕΜΙΣΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΝΤΟΛΜΑΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ..ΠΟΥ Μ’ ΑΡΕΣΟΥΝ…. ΣΗΚΩ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΠΙΤΑ….
ΈΛΑΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΣΗΚΩ… ΕΛΑ ΑΝΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΑΝΤΕ.. ΔΕ ΒΑΡΕΘΗΚΕΣ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΤΟΣΕΣ ΩΡΕΣ????’’…………………………………………………………………………ΔΕ
ΞΕΡΩ.. ΑΛΛΑ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ… ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ
ΠΕΙ.. ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΔΕΙΞΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΕΣΤΩ ΠΩΣ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ…. ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΘΑ ΤΗΣ ΜΙΛΑΩ ΣΥΝΕΧΩΣ… ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ…………………………….
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ
ΝΑ ΤΗΝ ΛΥΠΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΑ Η ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ
ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ………….. ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΝΤΕΞΩ… ΚΑΘΕ ΘΕΛΗΜΑ
ΤΟΥ.. ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ… ΚΥΡΙΩΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ
ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΠΛΕΟΝ….
ο χειρότερο που άκουσα από άτομο
του ‘’οικογενειακού ‘’περιβάλλοντος….. ‘’ΠΟΣΟ
ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ?? ΕΕΕΕΕ ΕΝΤΑΞΕΙ… ΜΕΓΑΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΟ ΘΑ ΖΗΣΕΙ??’’
ΝΑΙ…. ΝΑ ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ ΤΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΑΝΕΙ ΚΑΙ ΧΟΡΟ ΜΩΡΕ…. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΛΑ ΝΑ
ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ ΚΙ ΕΣΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΠΟΣΟ ΘΑ ΖΗΣΕΙΣ???????
ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ????
Το κολοκράτος μας και το κολοσύστημα υγείας μας ΝΑΙ……….. ΤΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ…………………..
ΧΡΥΣΑ ΜΠΑΛΑΜΠΑΝΗ
2 / 8 / 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου