Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Φέρε τις κούτες να μαζέψω !!!



                         
         -΄Ουφφφ…  πάει κι αυτό!!! Τέλειωσαν επιτέλους τα Χριστούγεννα!!! Άντε γιατί            βαρέθηκα κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια…
         Και τελικά τι έμεινε πάλι? Κούραση… άγχος… μαγειρέματα κάθε μέρα… να φάμε σαν ζώα λες και ήμασταν σε απεργία πείνας ως τώρα … ένα ατελείωτο στριμωξίδι στα μαγαζιά να περιμένεις ατέλειωτες ουρές στο χασάπη.. στο σουπερ… στο φούρνο…. Στο μανάβη… στα ταμεία… παντού τα ίδια!!! Κολο κίνηση στους δρόμους παντού, ατέλειωτα μπιπ μπιπ από βιαστικούς οδηγούς… τα τρόλεϊ να αργούν μια ώρα να έρθουν στη στάση και άλλη μια ώρα για να σε πάνε 4 στάσεις παραπάνω… όλοι να έχουν νεύρα… όλοι να βιάζονται παντού, όλοι να έχουν δουλειά και άρα να προπορεύονται σε όλα, να έχουν να πάνε να μαγειρέψουν γιατί έχουν τραπέζι λέει… λες και εμείς δεν έχουμε να μαγειρέψουμε… θα παραγγείλουμε ορντέβρ και ζαρκάδι με κολιέ από δαμάσκηνα  από τη Μεγάλη Βρετάνια μωρέ … άσε…..
        Πας στην εκκλησία για τον μεγάλο αγιασμό τα ίδια… ποδοπάτημα, σπρωξίδι όπως κάθε χρόνο κλασικά…  να τηρήσουμε και τα έθιμα, μην τυχών πάμε κόντρα στο κατεστημένο… εκεί να σπρώξουμε να χωθούμε, να ρίξουμε αγκωνιές να πάρουμε πρώτοι τον αγιασμό, πρώτοι να προσκυνήσουμε, πρώτοι να πάρουμε αντίδωρο. Χριστιανοί σου λέει μετά, με κατάνυξη και αηδίες… Κάνω μεγάλους σταυρούς και προσκυνώ τις εικόνες αλλά σπρώχνω όσο πιο πολύ γίνεται για να φτάσω πρώτος /η στον αγιασμό και να πάρω το ‘’μετάλλιο’’ το χρυσό. ΕΥΓΕ!!! ΜΠΑΡΒΟΟΟ !!! Μισό να σου φορέσουμε και τον κλάδο ελιάς μη φύγεις έτσι … δε κάνει!!!! Τόσο κόπο έκανες να φτάσεις ως εδώ… τόσα ‘’εμπόδια’’ ‘’πήδηξες’’…. Αλίμονο!!!!
Πήγαινε σπίτι σου τώρα και μέχρι του χρόνου τέτοια μέρα να λες σε όλους πόσο καλός και τίμιος Χριστιανός /η είσαι και πόσο καλός άνθρωπος !!! Αααα και μην ξεχνάς να κάνεις τον σταυρό σου κυρίως όποτε περνάς έξω από τις εκκλησιές εεεε… καλού κακού.. μην πέσει καμιά φωτιά και μας κάψει… ποτέ δε ξέρεις… και στο κάτω κάτω τι έκανες μωρέ σιγαάαα… έτσι κι αλλιώς εσύ δεν είσαι αργόσχολος όπως οι άλλοι εκεί που θα πάρουν τον αγιασμό και μετά θα πάνε να αράξουν σε μια καρέκλα σε κανά καφέ…  εσύ θα πας σπίτι να μαγειρέψεις… να φάνε οι άλλοι καλοί χριστιανοί που ζουν μαζί σου…  αλλά να μωρέεε απλά βαριόντουσαν να σηκωθούν με αυτό το κρύο τώρα και να τρέχουν  στις εκκλησιές…. Εεε τι???  Όλοι μαζί θα τρέχουμε τώρα??? Ανάσταση έχουμε και πρέπει να πάμε όλοι μαζί πακέτο? Σιγάααα πόσοι άνθρωποι χρειάζονται για να φέρουν έναν αγιασμό? Ένας φτάνει και περισσεύει μη το κάνεις θέμα τώρα κι εσύ!!! Ωχουυυυ!!!! Τράβα ντύσου τώρα και πήγαινε πάλι να ποδοπατηθείς και να ποδοπατήσεις κι εσύ σαν καλός και ενάρετος Χριστιανός  να κάνεις το χρέος σου του καλού οικογενειάρχη και να φέρεις το τρόπαιο σπίτι!!! ΄Ουππςςς τον αγιασμό ήθελα να πω……. Άντε και του χρόνου!!!!
                -Ωχχχ… το δέντρο ποιος θα το ξεστολίσει πάλι?
- Εσύ!!! Τι ερώτηση ήταν τώρα αυτή?
Πάλι εγώ? Μα εγώ το στολίζω, εγώ το ξεστολίζω τόσα χρόνια… Εσείς μόνο να σχολιάζετε ξέρετε …’’αχχ τι μπάλες είναι αυτές.. κιτς.. τι στολίδια είναι αυτά.. σαν καρνάβαλο το έκανες το δέντρο.. ουφ.. με ενοχλεί μες τη μέση εδώ στο σαλόνι.. δε μπορώ να βλέπω τηλεόραση μου κρύβει τη μισή οθόνη… δεν ανοίγει το παράθυρο… ‘’ κι άλλα τέτοια χαζά…  
-Ωραίαααα δε σας αρέσουν τα στολίδια? Είναι κιτς? Πάλιωσαν? ΟΚ no  problem
δώσε λεφτά να πάρω καινούρια!!! 3 ευρουλάκια το ένα, το  φτηνότερο στολιδάκι…. Άντε ντεεε δώσεεε!!! τιιι μούγκα στη στρούγκα είναι αυτή τώρα????
-Άσε μωρέεε μια χαρά είναι τα στολίδια…. Σιγάαα μη δώσω 3 ευρώ για ένα στολίδι… δε πας καλά!!! Δε βαριέσαιιι λίγες μέρες είναι θα περάσουν σιγάααα μια χαρά είναι το δέντρο…. (η απάντηση) Αλλά μη μου πεις να βοηθήσω... βαρέθηκα να σε ακούω κάθε χρόνο να μου λες κατέβασε το δέντρο από το πατάρι… κατέβασε τις κούτες.. ανέβασε μετά το δέντρο.. ανέβασε τις κούτες… άντε γιατί πότε θα το σουτάρωόπως είναι στα σκουπίδια κι εγώ δε ξέρω!!!! Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια!!!! Αμάν πια με αυτό το δέντρο!!!!!
Μένεις λίγο μαλάκας εκεί. Κοιτάς τον άλλον και λες ‘’τι θέλει να πει τώρα ο ποιητής? Αφού εγώ το ανεβοκατεβάζω πάντα εγώ το στολίζω εγώ το μαζεύω.. εγώ όλα!!!! Αη σηχτήρρρ…  μη πω τίποτα χειρότερο μέρες που είναι….. ‘’συγκρατήσουυυυ Αντωνάκηηη λόγω της ημέραςςς’’ που έλεγε και ο  Γιώργος Κωνσταντίνου στην ταινία «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα»
Ε να πω και του στραβού το δίκιο ήταν ωραία όλες αυτές τις μέρες δε λέωωω… η πάλη στολισμένη με χιλιάδες λαμπιόνια να λάμπουν και παντού στις βιτρίνες στολισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα από τις 17 Νοεμβρίου. Αφού σε κάποια στιγμή άρχισα να παθαίνω διαλείψεις… μπέρδεψα την εορτή του Πολυτεχνείου με τα Χριστούγεννα!!! Τι γιορτάζουμε σήμερα καλέ? Το Πολυτεχνείο η την Πρωτοχρονιά? Ναι ναίιι ήταν πολύ όμορφα καμουφλαρισμένη η πάλη μας… Δεν φαινόταν ούτε τα σκουπίδια ούτε η βρώμα, ούτε οι άστεγοι ούτε οι μετανάστες.. Τίποτα σε λέω!!!! Ως δια μαγείας είχαν καλυφτεί όλα με μια χρυσόσκονη… τα είχε πασπαλίσει όπως η άχνη τους ατέλειωτους κουραμπιέδες που καταβροχθίσαμε…  και τα φώτα… αυτά τα υπέροχα λαμπιόνια που φώτιζαν τα πάντα τόσο ωραία… και έμοιαζε η πάλη σαν τα διυλιστήρια  του Σκαραμαγκά όταν έρχεσαι νύχτα στην εθνική και τα κοιτάς από πάνω ψηλά να λάμπουν σαν ένα μαγικό παλάτι με τα χιλιάδες φωτάκια. Τι ωραία εικόνα… σαν το παλάτι της σταχτοπούτας μοιάζει από μακριά, σαν τη πάλη μας στολισμένη τα Χριστούγεννα ένα πράγμα!!!! Τώρααα πάειιι θα βγάλει η πάλη την μάσκα της χαράς.. θα μαζέψει τα λαμπιόνια στις κούτες στην αποθήκη .. θα βαρεθούμε να βλέπουμε στα σκουπίδια πεταμένα νεκρά φυσικά έλατα, πάει η αίγλη, πάει το καλό κοστούμι της.. στην ναφθαλίνη κι αυτό ως του χρόνου πάλι!!!

    Τίιι? Δηλαδή αυτό ήταν? Πότε θα κάτσουμε πάλι? Πότε πέφτει πάλι αργία? Πότε πέφτει το Πάσχα? Πόσες μέρες ακόμη μένουν  ως τότε? (κλασικές ερωτήσεις ολονών από την επομένη μέρα εργασίας πάλι) Αααα.. καλέεε έχουμε και τις απόκριες κάτσεεε!!!! έχουμε πάλι Τσικνοπέμπτη… αχ ναι να ξεσκιστούμε στο φαί να φάμε κρέας γιατί θα ξαναδούμε κρέας πάλι τα Χριστούγεννα!!! Ωχχχ από τώρα σκάφτομαι το στριμωξίδι πάλι στο χασάπη και τις ουρές στα ταμεία!!!! Αλί αλί και τρις αλί άντε πάλι από την αρχή!!!!
-Ρε συ.. τι θα κάνουμε πάλι με τα κιλά που πήραμε πάλι τις γιορτές?
- Ε να τα στείλουμε πίσω… ααα κοίτα να δεις εγώ ξένα πράγματα δε κρατάω!!!
-Μωρέ πας καλά? Ακόμη το αλκοόλ που κατανάλωσες όλες αυτές τις μέρες να εξατμιστεί από τον εγκέφαλο σου? Πάλι φάγαμε τον άμπακο.. Κάθε χρόνο λέμε τα ίδια. ‘’ΟΧΙ… φέτος δε θα ξεσκιστώ .. θα φάω λίγο. ΟΧΙ σιγά ένα κουραμπιέ θα φάω έτσι για το καλό.. άντε κι ένα μελομακάρονο… και σιγά δηλαδή.. τι? Δεν τρώγαμε κρέας όλες τις άλλες μέρες? Τι περίμενα δηλαδή να φάω τις γιορτές μόνο? Στην φυλακή με είχαν και θα πέσω τώρα με τα μούτρα στο φαί? Άντε καλέεεε’’’
-Τι να πω.. δε ξέρω!!! Ότι κι αν πεις έχεις δίκιο… αλλά δε φταίω εγώ!!! Αυτός ο παλιοδαίμονας των Χριστουγέννων φταίει!!! Άκουγα φωνές μέσα στο κεφάλι μου… ‘’Φάε ένα κουραμπιεδάκι μωρέ .. σιγά τι κάνεις δηλαδή? Έγκλημα? Μέρες είναι.. αν δε φας τώρα πότε θα φας? Του χρόνου πάλι… έλα φάε λίγο και ξέρεις εσύ.. μετά τις γιορτές δίαιτα… φασολάδα και σπανακόρυζο… μόνο!!!’’ Και πάνε οι γιορτές κι εσύ μόνο φασολάδα δεν έχεις όρεξη να φας.. ούτε φυσικά σπανακόρυζο έφαγες… Άσε που περίσσεψαν ένα σκασμό φαγιά και γλυκά.. στο ψυγείο!!! Τι δηλαδή???? Να πάνε χαμένα? Να τα πετάξω????? Πας καλά????? Α πα παααα αμαρτία !!! Δε πετάμε τίποτα.. λεφτά δώσαμε δε τα βρήκαμε στο δρόμο!!! Έλα μωρέ μόλις τα φάμε θα αρχίσουμε δίαιτα… (από Δευτέρα) σιγάααα
-Μέχρι να τα φάμε όμως ξημέρωσε Τσικνοπέμπτη και ούτε το πήραμε χαμπάρι!!!
-Εσείς που θα τσικνίσετε? Κλείσατε κάπου?
-Άσε μωρέεε της μουρλής γίνεται όπου κι αν πας δεν υπάρχει τραπέζι ούτε για δείγμα!!! Τς τς τς  ..τι κόσμος πια έλεος !!! Λες και έχουν να φάνε κρέας από την κατοχή!!! Τι να ψήσω τώρα μου λες? Παϊδάκια η αρνάκι στο φούρνο? Ωχουυυ πάλι θα με φάει η κουζίνα!!! Δε θα τη γλυτώσω ούτε τώρα!!! Αρνάκι η κατσικάκι να πάρω? Τι λες κι εσύ?
- Α δεν καταλαβαίνεις γιορτές τώρα.. Κάποτε ήταν καλά.. εκείνα τα χρόνια στο χωριά ο κόσμος καταλάβαινε Χριστούγεννα….. τότε που περιμέναμε όλοι αυτές τις μέρες για να βγούμε έξω..  να χορέψουμε να γλεντήσουμε να αφήσουμε τις δουλειές λίγο πίσω και την κούραση… Τότε ο κόσμος περίμενε να φάει λίγο κρέας γιατί υπήρχε πείνα , φτώχεια… και μόνο όσπρια τρώγαμε συνήθως… και το κρέας το βλέπαμε με το κιάλι… Εκείνες τις μέρες σφάζαμε όλοι τα γουρούνια που μεγαλώναμε όλο το χρόνο για να έχουμε το κρέας της χρονιάς… φτιάχναμε τα λουκάνικα τις ‘’καρβαβίτσες’’ και όταν ψήναμε κρέας μοσχομύριζε ο τόπος!!! Η διασκέδαση μας ήταν να πάμε στην πλατεία να δούμε τους χορούς, να ακούσει τα νταούλια και τη  γκάιντα ο κόσμος και να βγει να χαζέψει το χορό και να χορέψει όποιος μπορούσε. Θυμάμαι τρεις σειρές χορό κάνανε όλο το χωριό μες το χορό.. δε χωρούσαν!!! Τα κορίτσια να πιαστούν στο χορό και να μπορέσουνε δουν τα παλληκάρια εκεί και να τις δουν στολισμένες και περήφανες. Εγώ θυμάμαι νύχτα επερχόντουσαν τα παλληκάρια στο σπίτι μας και με φωνάζανε.. ’’Άντεεε σήκωωω πάρε την γκάιντα και πάμεεε!!!’’ Όσο κουρασμένος κι αν ήμουν από τα χωράφια  πεταγόμουν άρπαζα τη γκάιντα και παίρναμε τα σοκάκια. Νταμπα τατουμπα το νταούλι και τη γκάιντα εγώ.. ξεσηκωνόταν όλο το χωριό και έβγαινε έξω. Φτάναμε στην πλατεία και για πότε στηνόταν ο χορός δε φαντάζεσαι!!! Από τρία ‘’κάτια’’ (σειρές) όλο το χωριό να χορεύει. Δε πα να είχε κρύο, δε πα να τσαλαβουτάγαμε στα χιόνια… εμείς εκεί!! Και είχε πολύ κρύο εκείνα τα χρόνια. Πολύ χιόνι όχι όπως σήμερα. Αυτή ήταν η διασκέδαση τότε. Δεν είχε άλλη διασκέδαση ο κόσμος. Ούτε καφετέριες υπήρχαν ούτε παγαίναμε πουθενά. Περιμέναμε αυτές τις μέρες να βγούμε να χορέψουμε να διασκεδάσουμε, να φάμε να δούμε τα κορίτσια εμείς τα παλληκάρια….
-Και μέχρι πότε? Ως τα Θεοφάνεια κρατούσανε  αυτά μπαμπά?
-Όχι… το βράδυ να δεις στα Θεοφάνεια. Παρέες παρέες μαζευόμασταν στα σπίτια και όποιος είχε κατσίκια είχε και τα καλύτερα και πιο μεγάλα κουδούνια ντυνόμασταν ‘’κραμπουντέρια’’ (καρναβάλια) βάζαμε προβιές, άλλος ντυνόταν νύφη, άλλος γιατρός άλλος στρατιώτης, άλλοι ντυνόντουσαν καμήλα βάζαμε μουντζούρα στο πρόσωπο από τη σόμπα για να μην μας γνωρίζουν και ζωνόμασταν τα κουδούνια και δώστου και πάρτου όλη νύχτα στα σοκάκια στο χωριό. Εκεί να ακούσεις τι μελωδικό ήχο κάνανε τα κουδούνια εκείνα.. Τέτοιο ήχο δεν είχες ξανά ακούσει. Σιγά σιγά  ένας ένας έβγαιναν όλοι από τα σπίτια τους να δουν τα ‘’κραμπουντέρια’’ και να πάμε στη πλατεία. Όλη νύχτα χορό και γλέντι. Άλλος να παίρνει ένα μαγκούρι (ξύλο) και να κυνηγάει τους άντρες να τους βαράει τάχα μου για να τους δώσουν λεφτά τα οποία τα μαζεύαμε για την εκκλησία. Τι γέλιο κάναμε τότε.. τι γλέντια ήταν αυτά μες το χιόνι μες τη παγωνιά χαμπάρι δε παίρναμε. Την άλλη μέρα του Αη- Γιαννιού όλη μέρα πάλι γλέντι με τη γκάιντα και το νταούλι να μη σταματάνε οι χοροί και το γλέντι με τίποτα!!! Έπαιζα με τις ώρες γκάιντα και δεν κουραζόμουν με τίποτα. Νιάτα βλέπεις. Αλλά ήταν χαρά. Ο κόσμος έκανε κέφι τότε.Γλένταγε με την ψυχή του όπως τώρα που τα κάνουν πάλι αυτά στα χωριά έτσι για πλάκα για έθιμο. Τότε να έβλεπες!!! Αχχ να μην υπήρχαν τότε βίντεο και φωτογραφικές μηχανές να τα γράφαμε κι μείς όπως εσείς τώρα και τότε θα έβλεπες τι γινόταν!!!! Φτώχεια πείνα και ο κόσμος αυτά περίμενε για να διασκεδάσει να χορέψει να ξεχαστεί από τα προβλήματα. Το κρέας τότε σου είπα, το βλέπαμε με το κιάλι!!! Και τώρα βλέπεις , τα πετάτε στα σκουπίδια ότι δε τρώτε. Αχ που’ναι εκείνα τα χρόνια… δώστα μου πίσω και πόρτα αυτά όλα τα καλά και τις ευκολίες!!! (Σκουπίζει τα βουρκωμένα μάτια…)

-Εδώ είναι που αναρωτιέσαι τελικά πόσο ΜΑΛΑΚΑΣ είσαι και πόσο ΖΩΟΝ έχεις γίνει αυτή την εποχή. Έχεις τα πάντα και πάλι δεν ευχαριστιέσαι με τίποτα. Τρως τα πάντα και πάλι πέφτεις με τα μούτρα στο φαί λες και παίναγες πιο πριν. Πετάς στα σκουπίδια τόσο φαί δίχως ένοχες δίχως δεύτερη σκέψη. Που θα πάμε να διασκεδάσουμε? Μπουζούκια? Μπαράκι? Ρεβεγιόν? ‘’Πλήτωωω αφόρηταααα δε ξέρω μωρέεε τα’ χω βαρεθεί ‘ολααα!!!’’ Πως μας έχει καταντήσει έτσι ο καταναλωτισμός και οι καιροί που ζούμε… Να φάμε, να πάμε κομμωτήριο, νύχια, να φορέσουμε το πιο λαμπερό φόρεμα /κοστούμι να μπούμε στο μάτι του γείτονα, συγγενή, φίλου και να πούμε πως ναι ρε.. ωραία περάσαμε πάλι τις γιορτές….  Σουπερ… τέλειαααα  αλλά μόλις σβήσουν τα φώτα και μπουν στις κούτες τα λαμπιόνια κι εμείς μείνουμε στο σκοτάδι του σπιτιού μας δίχως μακιγιάζ και τα λαμπερά ενδύματα μας τότε βγαίνουν τα  εσωτερικά μας σκοτάδια. Τότε ξεπηδούν οι καλικάντζαροι από μέσα μας και αρχίζουν τον χορό. Μνήμες, τύψεις, ερινύες, φθόνοι, πάθη, ατέλειωτα γιατί και στο φινάλε ένα ΤΙΠΟΤΑ μένει να μας κοιτάζει κρυφογελώντας. ‘’Τι έκανες μωρέ? Τι νομίζεις δηλαδή πως έκανες? Χαχαχα πάλι κοροϊδεύεις τον εαυτό σου πως είσαι ευτυχισμένος. Πως κάτι έκανες μωρέ  κι εσύ. Έθαψες για λίγο τα προβλήματα σου και τον αληθινό σου εαυτό κάτω από τους τόνους χρυσόσκονη και τα λαμπερά λαμπιόνια και νομίζεις πως την γλύτωσες ε?? χαχαχα εδώ είναι δε φύγανε.. Σε περιμένουν πάλι μόλις σβήσουν τα φώτα , μόλις ξεκρεμαστεί και η τελευταία μπάλα από το έλατο. Τι νόμιζες καλέ πως θα ξεφύγεις? Πως άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς? Αντεεε ξυύπνααα έλα μόνοι μας είμαστε δε σε βλέπει κανείς… μόνο εσύ κι εγώ η συνείδηση σου μείναμε τώρα. Άντε κάτσε αναλογίσου πως πέρασαν άλλη μια φορά οι γιορτές από τη ζωή σου κι εσύ έκανες το ίδιο πράγμα που κάνεις τόσα χρόνια !!! Έγινες καλύτερος άνθρωπος μήπως? Έκανες μια καλή πράξη? Έκανες κάποιον άλλον χαρούμενο και πραγματικά ευτυχισμένο? Άλλαξες χαρακτήρα εκτός από το να αλλάζεις κάθε μέρα ρούχα για να το παίζεις κάποιος/α ? τς τς τς …. Δε περιμένω απάντηση!!! Άσε ξέρω… ίδιος  παρέμεινες…  Ίδιος ξύπνησες και σήμερα ίδιος ξάπλωσες χθες και ίδιος θα ξυπνήσεις πάλι αύριο….
Άντε τραβά τώρα φόρα τις πυτζάμες σου … ελπίζω μετά από τόσο φαί που ντερλίκωσες να σου χωράνε κι αυτές… και πέσε ήσυχος και κοιμήσου. Άντε του χρόνου πάλι θα ξανάλεμε τα ίδια…. Εκτός……….. κι αν κάνεις κάτι διαφορετικό ως τότε….  Τι να κάνεις?????? Δε ξέρω… μεγάλο παιδί είσαι..  μυαλό λες πως διαθέτεις… εεε κάτσε σκέψου… όλα από εμένα τα περιμένεις ποια? ΕΛΕΟΣ!!!!!

Χρύσα Μπαλαμπάνη
6 / 1 / 2017


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου