Κοιτάζω τη θάλασσα. Λάμπει το φεγγάρι καθρέφτης επάνω .
Να μπορούσα να γράψω το πόσο σ΄αγαπώ σ’ένα κύμα…
Να γινόταν να έρθει ως εκεί να σε βρει….
Εκεί που τα βήματα σου ξαποσταίνουν τις ανάσες σου…
Εκεί που ταξιδεύουν τα μάτια σου
Και χάνονται στο ατέλειωτο μπλε….
Δε θέλω να σου πω λόγια του αέρα σου είχα πει…
Θυμάσαι? Να που τώρα εδώ παρακαλάω τον άνεμο
Να έρθει να σε βρει… να σου φέρει τα όσα θέλω να σου πω…
Να σε αγγίξει αντί για μένα … και να σου ψιθυρίσει…
Το πόσο μου λείπει η μορφή σου… πόση ανάγκη
Έχω την ανάσα σου ψυχή μου… πνοή για να μου δώσει…
Φεγγάρι μου… φώτισε το δρόμο του… οδήγησε τα βήματα του…
Θάλασσα μου…
καθρέφτισε την αγάπη μου γι αυτόν...
Καθώς σε κοιτάζει…
και η ψυχή μου σαν άνεμος θα
τρέξει…
Να βρεθεί κοντά του… Ας
γίνουν τα όνειρα μου αστέρια να
Λάμψουν στη ζωή του….
21 / 9 / 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου