Σκέψεις και εικόνες

Όλα έρχονται και χάνονται μπροστά σου. Πόσες σκέψεις και εικόνες.

Μάταια προσπαθείς να καταλάβεις τι γίνεται. Όλα είναι μια καλοστημένη

πλεκτάνη γύρω από το λαιμό σου. ’Ενας  θολός καπνός που σκέπασε τα πάντα.

Ένα σκοτάδι απειλητικό.

Τα απορημένα μάτια ενός μικρού παιδιού που εντελώς ξαφνικά έμεινε μόνο του

στον κόσμο. Ένα δάκρυ που κυλάει αργά πάνω στο πρόσωπο, παρασέρνοντας

μαζί του θυμό και πόνο αφήνοντας μια βουβή θλίψη 

πάνω στα ίχνη ενός χαμόγελου που πήγαινε ν’ ανθίσει.

Όλα τόσο μπερδεμένα μεταξύ τους. Σαν αγκάθια απειλούν να καρφωθούν στις σάρκες σου.

Χέρια βρωμερά απαιτούν να αρπάξουν το κορμί σου και τα ψυχρά τους μάτια σε παραμονεύουν. Πόσο ύπουλα σε κοιτάζουν. Το νιώθεις να σε καίνε…

Ο κουρασμένος στρατιώτης έγειρε πάνω στη καμένη γη το αδειανό κορμί του

Από συναισθήματα πλέον. Στο παγωμένο βλέμμα του μόνο αιματηρές εικόνες περνούσαν.

Πόνος, φωτιά και φρίκη. Όρθωσε το κορμί του ψάχνοντας κάποιον άλλον ουρανό.

Προσπάθησε να περάσει σε μια άλλη διάσταση έστω και λίγο. Να γευθεί για λίγο την ελευθερία. Ποια βαριά καταδίκη μας βαραίνει ; Τι είναι αυτό που μας έχει κυριέψει;

Γιατί δε μπορούμε να το δούμε;

Σαρκαστικά γέλια ακούγονται στο βάθος. Χιλιάδες μάτια που κοιτάν ειρωνικά.

Το μίσος τους σε εμποδίζει να περάσεις. Ποιοι είναι αυτοί και γιατί σε κατακρίνουν;

Γιατί δε γίνονται κριτές του εαυτού τους; Που σταματά η αλήθεια και που το ψέμα;

Υπνοφαντασίες ονειρικές. Εφιάλτες που ξεπηδούν μπροστά σου. Μην ψάχνεις άδικα

να διαλύσεις τη μούχλα που τα τυλίγει. Δε μπορείς!!!

Κάποιος γέρος που όλοι τον λέγαν τρελό, ωρυόταν πως είναι το ΤΕΛΟΣ.

Μπορεί να είναι και έτσι. Τι έχει μείνει άλλωστε για να σωθεί…

Κάποτε σε κάποιον ουρανό πετούσαν πουλιά ευτυχισμένα. Κάποιοι όμως τα σκοτώσανε αφήνοντας τα άψυχα κορμιά τους να βυθιστούν στα σκοτεινά νερά.

Ποιος πόνεσε, ποιος έκλαψε γι’ αυτά; Κανείς!! Τώρα τη θέση τους έχουνε πάρει τα όρνια.

Απειλητικά πετούν  από πάνω σου. Κανείς όμως δεν έχει θάρρος να τα πλησιάσει καν.

Ένα βουβό γιατί πνίγεται στις λέξεις σου.

Μην αναζητάς τη λύτρωση μέσα εδώ. Κανείς δε θα σε καταλάβει.

Γιατί κανείς δε βλέπει το χάος που απλώνεται. Κανείς δεν έχει καρδιά να πονέσει.

Έπαψε να χτυπάει στο στήθος τους.

Κανείς δεν έχει τη δύναμη της αγάπης. Τους φωνάζεις πως θέλεις μόνο αγάπη!!!

Μα αυτοί απλά σου δίνουν το σχοινί για να κρεμαστείς.

Χρύσα Μπαλαμπάνη

26 / 9 / 2014