Άλλο ένα βράδυ μόνος με τις σκέψεις σου…

Άλλο ένα βράδυ μόνος με τις σκέψεις σου…

Γυρίζεις σε δρόμους γεμάτους. Χέρια πολλά σ΄ακουμπάνε..

Βλέμματα σε τρώνε με τα μάτια τους. Υποσχέσεις αμαρτωλές σου τάζουνε.

Το ξέρεις πόσο μάταια είναι όλα αυτά για σένα.. 
 Άλλωστε εσύ έχεις μάθει στο ψέμα. Γνωρίζεις τι θα πει μοναξιά.

Κάθε βράδυ όταν κλείνεις τη πόρτα. Όταν τα ψεύτικα χαμόγελα σβήνουν.

Όταν σε κυκλώνουν οι άδειοι σου τοίχοι.

Κοιτάς το κρεβάτι. Τσαλακωμένα σεντόνια που μαρτυράν  κολασμένες στιγμές ηδονής.

Στιγμές που είναι μόνο για να σου θυμίζουν πως έδωσες πάλι ένα άδειο κορμί.

Η ψυχή σου λαχταράει όμως να δοθεί. Να νιώσει και να αγαπηθεί.

Απέραντη μοιάζει πάλι απόψε η νύχτα. Δεν την αντέχεις αυτή τη μοναξιά της καρδιάς.

Πιάνεις τη πένα και γεμίζεις σελίδες με λόγια. Πόσα θα ήθελες να της πεις…

Εκείνη που περίμενες χρόνια… Εκείνη που ξέρεις πως μια μέρα θα ΄ρθει.

Ναι… θα το νιώσεις.. θα έρθει κοντά σου με ένα χάδι ανέμου.

Θα γεμίσει χαμόγελα την άδεια ζωή σου.

Θα την καλωσορίσεις με κατακόκκινα τριαντάφυλλα σκορπισμένα στο διάβα της.

Θα λάμπει σαν ήλιος το χαμόγελό της και θα ζεστάνει τη παγωμένη σου καρδιά.

Θα απλώσει τα χέρια ολόλευκα κρίνα και θα σε καλέσει κοντά της.

Θα νιώσεις πως ήταν εκείνη.

Εκείνη που περίμενες τόσες νύχτες ξάγρυπνος.

Κερί  αναμμένο η αγάπη σου. Φρουρός ακοίμητος γι΄αυτήν..

Αυτήν που σου έμαθε την αληθινή αγάπη. Αυτή που ρίγησε το κορμί σου ξανά.

Χιλιάδες χρώματα η αγκαλιά της. Ανάσες πνοής το άγγιγμά της.

Η φωνή της μελωδία γαλήνης στη ψυχή σου.

 Ήρθε και σκόρπισε τα μαύρα σύννεφα. Γαλήνεψε τη φουρτουνιασμένη θάλασσα μέσα σου.

Πόσα όμορφα λόγια να γράψεις γι αυτήν… Πόσες επιθυμίες χωρούν στο χαρτί…

Αγαπημένη μου…. Σε περίμενα από πάντα…

΄Αργησες …. Αλλά ήρθες…

Ήρθες και γέμισε ευωδιές η κάμαρα μου.

Θα φιλήσω τα χέρια σου αγαπημένη…  προσκυνητής στο κορμί σου…

Σκλάβος στον έρωτα σου.

Να σε ξυπνάω με ένα τριαντάφυλλο κάθε πρωί από τον κήπο μας.

Να είσαι η κάθε μου σκέψη και εικόνα.

Ψυχή μου… Ξέρεις πόσο μόνος ήμουνα τόσα χρόνια πριν έρθεις…

Πριν φανείς αρχόντισσα μου και γίνεις ζωή μου…

Πόσες γραμμές γράφεις πάλι απόψε…

Κοιτάς το καθρέφτη και αγναντεύεις την απέραντη μοναξιά σου…

Έλα θάλασσα μου. Έλα ανάσα μου επιτέλους κοντά μου.

Έλα να γεμίσει απ΄το φως σου η ζωή μου.

Μόνο εσύ μπορείς και γνωρίζεις να κλέβεις  τις σκέψεις μου.

Μόνο εσύ σκορπάς ρίγη στο κορμί μου.

Έλα κι εγώ θα γίνω ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος πάνω στη γη.

Θα γίνω ο Ιππότης της καρδιάς σου. Το άλλο σου μισό.

Ο αλήτης σου στις δικές μας στιγμές.

Πόσο απέχει αλήθεια η ευτυχία; Πόσο στοιχίζει η αγάπη;

Μια απόφαση μόνο. Μια στιγμή. Ένα ΘΕΛΩ!!!!

Κλείνεις το φως. Πάλι μόνος θα ξαπλώσεις απόψε…

Καληνύχτα γυναίκα μου λες και την κλείνεις στη σκέψη σου..

Ίσως σταθείς τυχερός και έρθει και πάλι απόψε στα όνειρά σου…

Θα νιώσεις το μαγικό άρωμά της να σε τυλίγει στα πέπλα της.

Με τη μορφή της βυθίζεσαι στον δικό σας κόσμο…

Χρύσα Μπαλαμπάνη

24 - 9 - 2014