Η κριτική μου και η γνώμη μου για το βιβλίο της Ρούλας Σαμα'ι'λίδου
'' Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ''
Είμαι συγκλονισμένη με όσα διάβασα σε αυτό το βιβλίο. Δεν ξέρω από που να αρχίσω και τι να πρωτοθυμηθώ. Μέσα σε 470 σελίδες η συγγραφέας μας συνεπαίρνει μαζί της σε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο όπου γινόμαστε συνοδοιπόροι της Πανανής και του Μανώλη των πρωταγωνιστών της. Χωρίς να το καταλάβουμε γινόμαστε συγχωριανοί του Ρε’ι’ζντερέ ρίχνουμε χάρτινα καραβάκια μαζί με τα παιδιά στο ποταμάκι τραγουδάμε τους υπέροχους στίχους του χωριού..
‘’ θα σου τηγανίζω ψάρια με παντζάρια σκορδαλιά να γλεντούμε όλα τα βράδια με ρετσίνα και φιλιά’’.
Φάγαμε κολίκια και λουκούμια και συνοδέψαμε την Πανανή νυφούλα στον Άι – Δημήτρη με τη συνοδεία οργάνων. Μα πάλι πόσο λίγο κρατούν οι χαρές του ανθρώπου !!! Αλίμονο η ψυχή μας μάτωσε και τα δάκρυα κυλούσαν καυτά στα μάγουλα όταν βρεθήκαμε να τρέχουμε στο πυκνό σκοτάδι μαζί με την Πανανή και τα μικρά παιδιά της νιώθοντας τον πόνο και την αγωνία της μάνας και των άλλων χωριανών να τρέχουν να σωθούν από την μανία και τις κοφτερές λεπίδες των Τούρκων καβαλάρηδων που άστραφταν μέσα στη νυχτιά θερίζοντας κεφάλια και σπέρνοντας το θάνατο παντού!!! Μια νύχτα ξεριζωμού που σημάδεψε για πάντα τη ζωή και τη ψυχή της Πανανής παίζοντας της η μοίρα το σκληρότερο παιχνίδι!!! Νομίζω ήταν από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές του βιβλίου που συνταράζουν και νιώθεις τον πόνο να σκίζει τα σωθικά σου…
Ζήσαμε μαζί με τους ήρωες πρόσφυγες κι εμείς στη Λήμνο, περάσαμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής , κλάψαμε, πονέσαμε γελάσαμε με τα καμώματα της ομάδας της ‘’ γειτονιάς των ονείρων ‘’ και κάτσαμε παρέα στη ρούγα όλοι μαζί αναλογίζοντας τις ευτυχισμένες μέρες στη πατρίδα και τραγουδώντας τους καημούς.
’’ ’Ορκο ‘καμα στην Παναγιά πια να μην τραγουδήσω μα εγώ για το χατίρι σας τον όρκο θα πατήσω.’’
Η ζωή παίζει πολλά παιχνίδια. Για άλλους είναι πιο ήρεμη και για άλλους δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο. Η χαρά που μετά από πολλές κακουχίες φώλιασε στην καρδιά της Πανανής με το πιο ανέλπιστο δώρο γρήγορα μετατράπηκε σε πόνο σα μαχαίρι που σκίζει τα σωθικά και ένα ‘’γιατί ‘’ να μας πικραίνει το στόμα σιγομουρμουρίζοντας...
‘’ θα πάρω ντέβρι τα βουνά σαν τη μαυροπουλάδα να πα να βρω τον μπογιατζή να βουτηχτώ στα μαύρα…’’
Η συγγραφέας μέσα από μεγάλη έρευνα κι από αληθινές μαρτυρίες κατάφερε να μας συγκινήσει και να μας παρασύρει σε ένα μαγικό ταξίδι μέσα στην ιστορία του ελληνισμού και των χαμένων πατρίδων με μαγικό τρόπο. Ρούλα σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για τις συγκινήσεις και τα συναισθήματα αλλά και για τα μηνύματα που κατάφερες να μας περάσεις μέσα από αυτό το σπουδαίο σου βιβλίο κι όπως λέει κάποια στιγμή η Πανανή...
‘’Κάνοντας το ταξίδι της ζωής μας, θα κουραστούμε. θα λυγίσουμε. θα πέσουμε, θα σηκωθούμε. Όσες πίκρες ,βάσανα, δυστυχίες, φτώχειες
Ρούλα μου σε ευχαριστώ για αυτό το όμορφο ταξίδι και για τα μαθήματα που μου έδωσες μέσα από αυτό!!!!
'' Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ''
Είμαι συγκλονισμένη με όσα διάβασα σε αυτό το βιβλίο. Δεν ξέρω από που να αρχίσω και τι να πρωτοθυμηθώ. Μέσα σε 470 σελίδες η συγγραφέας μας συνεπαίρνει μαζί της σε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο όπου γινόμαστε συνοδοιπόροι της Πανανής και του Μανώλη των πρωταγωνιστών της. Χωρίς να το καταλάβουμε γινόμαστε συγχωριανοί του Ρε’ι’ζντερέ ρίχνουμε χάρτινα καραβάκια μαζί με τα παιδιά στο ποταμάκι τραγουδάμε τους υπέροχους στίχους του χωριού..
‘’ θα σου τηγανίζω ψάρια με παντζάρια σκορδαλιά να γλεντούμε όλα τα βράδια με ρετσίνα και φιλιά’’.
Φάγαμε κολίκια και λουκούμια και συνοδέψαμε την Πανανή νυφούλα στον Άι – Δημήτρη με τη συνοδεία οργάνων. Μα πάλι πόσο λίγο κρατούν οι χαρές του ανθρώπου !!! Αλίμονο η ψυχή μας μάτωσε και τα δάκρυα κυλούσαν καυτά στα μάγουλα όταν βρεθήκαμε να τρέχουμε στο πυκνό σκοτάδι μαζί με την Πανανή και τα μικρά παιδιά της νιώθοντας τον πόνο και την αγωνία της μάνας και των άλλων χωριανών να τρέχουν να σωθούν από την μανία και τις κοφτερές λεπίδες των Τούρκων καβαλάρηδων που άστραφταν μέσα στη νυχτιά θερίζοντας κεφάλια και σπέρνοντας το θάνατο παντού!!! Μια νύχτα ξεριζωμού που σημάδεψε για πάντα τη ζωή και τη ψυχή της Πανανής παίζοντας της η μοίρα το σκληρότερο παιχνίδι!!! Νομίζω ήταν από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές του βιβλίου που συνταράζουν και νιώθεις τον πόνο να σκίζει τα σωθικά σου…
Ζήσαμε μαζί με τους ήρωες πρόσφυγες κι εμείς στη Λήμνο, περάσαμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής , κλάψαμε, πονέσαμε γελάσαμε με τα καμώματα της ομάδας της ‘’ γειτονιάς των ονείρων ‘’ και κάτσαμε παρέα στη ρούγα όλοι μαζί αναλογίζοντας τις ευτυχισμένες μέρες στη πατρίδα και τραγουδώντας τους καημούς.
’’ ’Ορκο ‘καμα στην Παναγιά πια να μην τραγουδήσω μα εγώ για το χατίρι σας τον όρκο θα πατήσω.’’
Η ζωή παίζει πολλά παιχνίδια. Για άλλους είναι πιο ήρεμη και για άλλους δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο. Η χαρά που μετά από πολλές κακουχίες φώλιασε στην καρδιά της Πανανής με το πιο ανέλπιστο δώρο γρήγορα μετατράπηκε σε πόνο σα μαχαίρι που σκίζει τα σωθικά και ένα ‘’γιατί ‘’ να μας πικραίνει το στόμα σιγομουρμουρίζοντας...
‘’ θα πάρω ντέβρι τα βουνά σαν τη μαυροπουλάδα να πα να βρω τον μπογιατζή να βουτηχτώ στα μαύρα…’’
Η συγγραφέας μέσα από μεγάλη έρευνα κι από αληθινές μαρτυρίες κατάφερε να μας συγκινήσει και να μας παρασύρει σε ένα μαγικό ταξίδι μέσα στην ιστορία του ελληνισμού και των χαμένων πατρίδων με μαγικό τρόπο. Ρούλα σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για τις συγκινήσεις και τα συναισθήματα αλλά και για τα μηνύματα που κατάφερες να μας περάσεις μέσα από αυτό το σπουδαίο σου βιβλίο κι όπως λέει κάποια στιγμή η Πανανή...
‘’Κάνοντας το ταξίδι της ζωής μας, θα κουραστούμε. θα λυγίσουμε. θα πέσουμε, θα σηκωθούμε. Όσες πίκρες ,βάσανα, δυστυχίες, φτώχειες
Ρούλα μου σε ευχαριστώ για αυτό το όμορφο ταξίδι και για τα μαθήματα που μου έδωσες μέσα από αυτό!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου