Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

'' ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΧΕΙΛΗ ΚΟΚΚΙΝΑ ''

Η Κριτική μου για το βιβλίο του Πασχάλη Πράντζιου
                                     '' ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΧΕΙΛΗ ΚΟΚΚΙΝΑ ''

Η μοίρα ενός ανθρώπου είναι οι επιλογές του, λένε. Το επιλέγουμε το τυχαίο; Kι όταν οι επιλογές των άλλων καθορίζουν τυχαία τη δική μας πορεία;
Διαμαντής. Ένα παιδί που δε διάλεξε τη πορεία της ζωής του. Ποιος τη διαλέγει άραγε; Mήπως την διάλεξε η Mερόπη όταν την ανεμόδειρε η ζωή της και τριγυρνούσε ατιμασμένη σαν δαρμένη σκύλα στους δρόμους; Mήπως ήταν επιλογή της Φανάρας όταν την ξερίζωναν από τη Σμύρνη το ’22 και την βάλανε μικρό κορίτσι να δουλέψει σε μπουρδέλο; Πάτησε γερά στα πόδια της όμως και έγινε η αφέντρα των ‘’οίκων της απωλείας’’. Κι εκεί που νόμιζε πως η ζωή δεν της χρωστούσε τίποτα πλέον, ήρθε στο δρόμο της ο Διαμαντής το ΄΄τζιέρι ΄΄ της.

Ο Διαμαντής δε πρόλαβε να αγαπήσει τον εαυτό του. Ο κόσμος του ένα βαλτοτόπι. Αξημέρωτη νύχτα η ζωή του που τον έσφιγγε στην αγκάλη της. Απόκαμε στο μεσονύχτι της στράτας του γυρεύοντας την ατραπό του. Πώς να αποχρωματίσεις το σούρσιμο μιας ψυχής όταν δεν ξέρει που την πάνε; Πούλαγε τον εαυτό του μη μπορώντας να απολαύσει τον έρωτα αν δεν πληρωνόταν. Κι όταν δεν είχε τι να πουλήσει πούλαγε από τις σάρκες του. Βούτηξε σε μια θλιβερή διαφθορά κι έκοβε βόλτες στην κατηφόρα και στα σοκάκια της αμαρτίας.

Αδύναμος να αγαπήσει. Με τι μέτρο σύγκρισης να ζυγιάσει το μερτικό του όταν ένιωθε το λείψανο του έρωτα να βγαίνει από την πόρτα του;

‘’ Ποιο το νόημα να θεάσαι των αδυναμιών σου, άμα δεν μπορείς να τις ζυμώσεις ‘’ μας λέει ο συγγραφέας.

Καμιά φορά έρχονται απανωτά οι αλήθειες και ζώνουν τις σκέψεις σου. Αν η εικόνα είχε σκέψη, θα διέκρινε θλίψη βουβή.

‘Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Πασχάλη Πράντζιο για το ταξίδι που με πήγε μέσα από μια αξέχαστη εποχή και την γνησιότητα των χαρακτήρων των ηρώων, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου